Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Η ομάδα που αγαπούσε περισσότερο ο Γκόρντον Μπανκς ήταν η Εθνική Αγγλίας. Κάθε φορά, στο πρόσφατο Μουντιάλ της Ρωσίας, που οι παίκτες του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ πατούσαν το χορτάρι έτοιμοι για το παιχνίδι, ο Μπανκς έπαιρνε στα χέρια του ένα μικρό κόκκινο ξεθωριασμένο κουτί και χάιδευε το χρυσό μετάλλιο που του είχε δώσει η βασίλισσα Ελισάβετ στις 30 Ιουνίου 1966, μετά τον θρίαμβο στον τελικό του Μουντιάλ. Πίστευε πως αυτό θα μπορούσε να δώσει τύχη στην ομάδα του. Ηταν από τους λίγους παίκτες εκείνης της ομάδας που δεν ξέχασαν ποτέ αυτές τις στιγμές στο «Γουέμπλεϊ».
«Ο ιδανικός
τερματοφύλακας»
Ο Γκόρντον Μπανκς, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 81 χρονών, θεωρείται ο κορυφαίος άγγλος τερματοφύλακας. Τα αγγλικά ΜΜΕ υποστήριξαν ότι ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή του. «Ηρεμος, πάντα σε εγρήγορση και γενναίος. Ο ιδανικός τερματοφύλακας για κάθε ηλικία» έγραψε ο «Guardian».
Εχει χαρακτηριστεί από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών, μαζί με τον τεράστιο Λεβ Γιασίν και τον σπουδαίο Ντίνο Τζοφ. Η διαφορά έχει να κάνει με τη διάρκεια. Ο Γιασίν αγωνίστηκε μέχρι τα 40 του χρόνια, ενώ ο Τζοφ έλαβε μέρος σε τελικό Μουντιάλ σε ηλικία 40 χρόνων. Εγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που κατέκτησε το τρόπαιο (1982). Αντίθετα, ο Μπανκς στάθηκε άτυχος. Αναγκάστηκε να δώσει πρόωρο τέλος στην καριέρα του όταν έχασε το ένα μάτι σε τροχαίο ατύχημα. Ηταν 34 χρονών.
Υπάρχει ακόμα μία διαφορά σε αυτούς τους τρεις σπουδαίους πορτιέρο. Ο Γιασίν αγωνίστηκε στην Ντιναμό Μόσχας, ο Τζοφ στη Γιουβέντους, ενώ ο Μπανκς πέρασε την καριέρα του σε δύο «μεσαίες» ομάδες της αγγλικής περιφέρειας, τη Λέστερ και τη Στόουκ.
Η καλύτερη απόκρουση
όλων των εποχών
Η απόκρουση στην κεφαλιά του Πελέ, στον αγώνα της Γουαδαλαχάρα (7 Ιουνίου 1970) στο Μουντιάλ του Μεξικού, χαρακτηρίστηκε ως η κορυφαία όλων των εποχών. «Κατέκτησα το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά όλοι με θυμούνται για εκείνη την απόκρουση» συνήθιζε να λέει.
Αλλά και ο Πελέ, που παραδέχτηκε τότε πως πίστεψε πως θα είχε σκοράρει, ύστερα από χρόνια παραδέχτηκε: «Ακόμα και τώρα, όταν βλέπω τη φάση, δεν μπορώ να το πιστέψω». Παράλληλα υπογράμμισε πως εκείνη η απόκρουση ήταν η αρχή μιας μεγάλης φιλίας.
Για τον Μπανκς υπάρχει και άλλη μία ιστορία από το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού. Στα προημιτελικά, όπου η Αγγλία αντιμετώπιζε τη Γερμανία, ο Μπανκς έπαθε δηλητηρίαση και αγωνίστηκε ο αναπληρωματικός Πίτερ Μπονέτι. Ο τελευταίος έκανε αρκετά λάθη, η Αγγλία έχασε και έμεινε εκτός ημιτελικών.
Δεν έγινε ποτέ πλούσιος. Πριν από 15 χρόνια αναγκάστηκε να πουλήσει την κίτρινη φανέλα που φορούσε και το μετάλλιο του τελικού σε πλειστηριασμό έναντι 150.000 στερλινών, προκειμένου να βοηθήσει τα παιδιά του να αγοράσουν σπίτι. Κάποια στιγμή τού επέστρεψαν το μετάλλιο. Οταν έγινε επαγγελματίας με τη Λέστερ, ο μισθός του ήταν 20 στερλίνες την εβδομάδα!
Ο Μπανκς ήταν από τους ποδοσφαιριστές που πίστευαν πως η αγγλική ομοσπονδία είχε παραμελήσει την ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο το 1966 και ο ίδιος δεν είχε διάθεση να ταξιδέψει στη Ρωσία για το Μουντιάλ. Θυμόταν μια ιστορία από τις ημέρες του ’66. Οταν έφτασαν στο ξενοδοχείο μετά τον τελικό και έπρεπε να παραστούν στο επίσημο δείπνο, τους περίμεναν οι γυναίκες τους, τις οποίες δεν είχαν δει τις προηγούμενες έξι εβδομάδες. Ο Μπανκς είπε στη σύζυγό του να ετοιμαστεί για το δείπνο, ωστόσο οι άνθρωποι της ομοσπονδίας ενημέρωσαν πως θα ήταν μόνο άνδρες! Ετσι η σύζυγός του έμεινε να τον περιμένει στο δωμάτιο…
«Εχτισα τα όνειρά μου στην τέλεια απόκρουσή σας»
Στην καριέρα του δεν κατέκτησε συλλογικούς τίτλους. Δύο φορές το Λιγκ Καπ, από μία με Λέστερ και Στόουκ, ήταν τα μοναδικά τρόπαιά του. Καμιά φορά, όμως, δεν είναι οι τίτλοι που θα χαρακτηρίσουν έναν ποδοσφαιριστή. Είναι και η κληρονομιά που αφήνει πίσω του. Η επόμενη γενιά τερματοφυλάκων «έχτισε» την καριέρα της εμπνεόμενη από αυτόν. «Είμαι ένας από τους πολλούς που έχτισαν τα όνειρά τους στην τέλεια απόκρουσή σας» είχε πει ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους πορτιέρο, ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν.
«Ηρεμος, ήξερε να οργανώσει με τον καλύτερο τρόπο την άμυνα και να προβλέπει την επόμενη κίνηση του επιθετικού» ανέφερε ο «Guardian». Ο Μπανκς ενέπνευσε και έναν ιρλανδό συγγραφέα, τον Ντον Μιούλαν, ο οποίος ήταν δέκα χρονών όταν είδε από την τηλεόραση την επέμβαση στην κεφαλιά του Πελέ. Ο Μπανκς ήταν το ίνδαλμά του και το 2006 εξέδωσε το βιβλίο «Γκόρντον Μπανκς – Ενας ήρωας που θα μπορούσε να πετάξει».
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
