Ο Εβερτ Μπέκστρεμ είναι σεξιστής, ρατσιστής, ακροδεξιός, διεφθαρμένος, αναιδής, λαίμαργος και υποκριτής. Ταυτόχρονα είναι και ο καλύτερος ντετέκτιβ του Τμήματος Διερεύνησης Σοβαρών Βίαιων Εγκλημάτων της Αστυνομίας της Στοκχόλμης. Για την ακρίβεια, είναι ο επικεφαλής του τμήματος, κάτι που του επιτρέπει να καταπιέζει εργασιακά τους υφισταμένους του και ο ίδιος να περνά τα Σαββατοκύριακά του με λουκούλλεια γεύματα και «περιποιήσεις» της περιστασιακής φινλανδής οικιακής βοηθού του ή άλλων αλλοεθνών μασέρ. Θα έλεγε κανείς ότι η ζωή τού γελά ακόμη περισσότερο όταν ένας από τους πιο μισητούς του εχθρούς, ο δικηγόρος Τόμας Ερικσον, βρίσκεται δολοφονημένος. Ο Μπέκστρεμ αναλαμβάνει περιχαρής την έρευνα, ανακαλύπτει όμως στην πορεία ότι η εξιχνίαση θα αποδειχθεί δύσκολη: οι δεσμοί του Ερικσον με τη μαφία και τον υπόκοσμο του έχουν εξασφαλίσει άπειρο πλήθος εχθρών και αντίστοιχο αριθμό υπόπτων. Στη Μύτη του Πινόκιο (εκδ. Πατάκη) ο σουηδός εγκληματολόγος και συγγραφέας Λέιφ Πέρσον χρησιμοποιεί για τρίτη φορά τον δημοφιλή, ανορθόδοξο, πρωτότυπο χαρακτήρα του που συχνά γίνεται πιο αντιπαθής από τους παραβάτες του νόμου. Το εύρημα του Πέρσον, ένα πρόσωπο πέρα από το politically incorrect, σχολιάζει υπαινικτικά τη δυσανεξία της σουηδικής κοινωνίας στο διαφορετικό – και, κατά συνέπεια, τη δυσανεξία με τον εαυτό της. Ο Μπέκστρεμ έχει έναν κακό λόγο για τον καθένα, Νορβηγούς, Φινλανδούς, μετανάστες, συνεργάτες και αντιπάλους. Αυτό δεν τον εμποδίζει να βλέπει τις υποθέσεις του καθαρότερα από τους υπολοίπους – και είναι ακριβώς το ρεαλιστικό αυτό στοιχείο που κάνει τις υποθέσεις του να διαβάζονται με απόλαυση. Στα αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως και στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται κανείς να είναι απαραίτητα καλός άνθρωπος για να είναι καλός επαγγελματίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
