Είναι περίεργο χαρμάνι οι ψηφοφόροι. Υστερα από ένα τυφλό κύμα οργής έφεραν τον κ. Τσίπρα στην εξουσία, τη δεύτερη φορά μάλιστα αγνοώντας την ηχηρή διάψευση των ελπίδων που τους είχε πουλήσει. Τώρα με ένα άλλο βουβό, ως προς τη δημόσια έκφρασή του τουλάχιστον, κλίμα ετοιμάζονται να επιβραβεύσουν τον κ. Μητσοτάκη που βρίσκεται μάλλον στον αντίποδά του.
Είναι ίσως μια ένδειξη ότι η ελληνική κοινωνία συμφιλιώνεται οριστικά με τις ευρωπαϊκές προκλήσεις, ότι η λαίλαπα του λαϊκισμού αρχίζει να υποχωρεί. Συνέβαλε προφανώς και η αρνητική, για να μην πούμε δραματική, εμπειρία της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η προσδοκία ότι η Αριστερά είχε ένα πολιτικό προσωπικό υπεράνω υποψίας – το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα -, ότι διέθετε ένα αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο εξουσίας, κατέρρευσε εις τα εξ ων συνετίθετο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
