Ο Περισσός αποδομεί τον ΣΥΡΙΖΑ

Η σαφέστερη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς το προοδευτικό κέντρο, όπως αποτυπώθηκε στο 3ο Συνέδριο-«υπερπαραγωγή» που πραγματοποιήθηκε στο Κλειστό Γήπεδο του Φαλήρου, τόσο στο επίπεδο των πολιτικών αποφάσεων όσο και κυρίως στο επίπεδο της μετατροπής του σε ένα «αρχηγοκεντρικό κόμμα» συστημικού τύπου υπό την – μη αμφισβητούμενη, πάντως, από κανέναν – κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα, δεν χωρούσε εκ των πραγμάτων παραινέσεις προς τα κόμματα που τοποθετούνται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ για «αντιδεξιά μέτωπα» και κυβερνητικές συνεργασίες ελέω απλής αναλογικής.

Κλειστές πόρτες

Το κάλεσμα «συμπόρευσης, διαλόγου, ουσιαστικής προγραμματικής συζήτησης σε όλες τις οργανώσεις και τα κόμματα του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου» που απηύθυνε ο κ. Τσίπρας είναι προφανές ότι ουσιαστικά είχε έναν αποδέκτη: το ΠαΣοΚ/ΚΙΝΑΛ, άντε και τους Οικολόγους, καθώς το ΚΚΕ, αλλά και το ΜέΡΑ25 έχουν κλείσει προ πολλού την πόρτα σε μια τέτοια προοπτική. Το ίδιο και η προτροπή του «να ξεπεράσουμε τα προβλήματα του παρελθόντος που μας χώριζαν και μας πληγώνουν και να συμφωνήσουμε σ’ ένα ριζοσπαστικό, ρεαλιστικό πρόγραμμα, να ενώσουμε δυνάμεις, να νικήσουμε και την επόμενη μέρα της κάλπης, της απλής αναλογικής, να σχηματίζουμε προοδευτική κυβέρνηση».

Αποστροφή

Στο άκουσμα και μόνον της επίκλησης του διλήμματος που είχε θέσει στις αρχές του 20ού αιώνα η γερμανίδα επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» (η οποία ειρήσθω εν παρόδω είχε διαχωρίσει τη θέση της και είχε στραφεί κατά της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού που εξέφραζε), ενός επικοινωνιακού εφευρήματος προς τόνωση του «θολού» αριστερού κυβερνητισμού που εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ, στον Περισσό κουνούσαν το κεφάλι τους με αποστροφή. «Το χειρότερο όμως δεν είναι να ασχημονείς πάνω σε ένα θρυλικό, σε ένα βαθιά επαναστατικό σύνθημα, που καμία σχέση δεν έχει με αυτό που εκπροσωπείς (…) αλλά να υπηρετείς αυτή τη βαρβαρότητα στο όνομα του σοσιαλισμού» θα πει ο Δημήτρης Κουτσούμπας από τη Λάρισα θυμίζοντας ότι πριν από τον κ. Τσίπρα το σύνθημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είχε ανασύρει ο Γιώργος Παπανδρέου (το 2008 σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ») – ακολούθησαν οι εκλογές του 2009 και η «παράδοση» της χώρας στο ΔΝΤ το 2010.

Συνέδριο-sequel

Το ΚΚΕ δεν έστειλε εκπρόσωπό του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε πράττει πάντα, από τη διάσπαση του ενιαίου Συνασπισμού το 1991 και μετά. Με το «διαζύγιο» εκείνο οριστικοποιήθηκαν και οι ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δύο κομμάτων. Το ίδιο ίσχυε φυσικά και από την εποχή του ΚΚΕ Εσωτερικού, το οποίο ουδέποτε νομιμοποίησε με την παρουσία του το ΚΚΕ. Σε κάθε περίπτωση, για τον Περισσό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «ένα συνέδριο-sequel των προηγούμενων» παρά τον νέο τίτλο («Νέα Αρχή – Πολιτική Αλλαγή»). «Εμοιαζε με ένα mix του 1ου και του 2ου, αφού εν έτει 2022 χωράει και τη «μεγάλη ανατροπή» του 2013 αλλά και το «κάναμε ό,τι μπορούσαμε» του 2016» σχολίασε ο κομματικός Τύπος. «Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «νέα αρχή» και για «πολιτική αλλαγή» και εννοεί αλλαγή του διαχειριστή αυτής της ίδιας βαρβαρότητας» θα σχολιάσει ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη διερωτώμενος: «Αλήθεια, τι ριζικά διαφορετικό είπε ο κ. Τσίπρας στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη στρατηγική που εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ;» θα πει όχι μόνο για τις επιμέρους υποσχέσεις («που κι αυτές είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες του λαού») αλλά κυρίως για «τα κεντρικά στρατηγικά ζητήματα» (Ταμείο Ανάκαμψης, εμπλοκή στα σχέδια ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΕ, Πράσινη Μετάβαση κ.λπ.).

Απουσίες και πρόκληση

Αν και ο Περισσός δεν σχολιάζει τις εσωκομματικές διαδικασίες άλλων κομμάτων, αυτή τη φορά δεν άντεξε στον πειρασμό με όσα συνέβησαν: όπως το ότι σημαντικός αριθμός συνέδρων (περί το 1/5) δεν συμμετείχε σε κρίσιμες ψηφοφορίες, για να μην πούμε για τα ευτράπελα που σημειώθηκαν (καβγάδες, επιθέσεις, γιουχαΐσματα, ακρότητες ομιλητών κ.λπ.). Αλλά και επί της ουσίας της βασικής ιδέας και του κινήτρου του συνεδρίου, που δεν ήταν άλλο από την υιοθέτηση της πρότασης του κ. Τσίπρα για εκλογή αρχηγού και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, στο ΚΚΕ δεν δίσταζαν να σχολιάσουν ότι αποτελεί πρόκληση να παρουσιάζεται ως «απαύγασμα δημοκρατίας». «Τέτοιες λειτουργίες έχουν ήδη σοσιαλδημοκρατικά και νεοφιλελεύθερα κόμματα (ΠαΣοΚ/ΚΙΝΑΛ, ΝΔ, για να μιλήσουμε μόνο για εντός συνόρων)», θα υποστηρίξει στέλεχος του ΚΚΕ (στην ιστοσελίδα i-eidiseis) σημειώνοντας επιπλέον ότι η όλη ιδέα «αν και πλασάρεται ως τρόπος εκλογής που παρακάμπτει τους μηχανισμούς, λειτουργεί αποκλειστικά για τη δημιουργία μηχανισμών» καθώς «στην ουσία πρόκειται για τη μετατροπή κομμάτων σε αρχηγικούς μηχανισμούς, ξένους με τη συλλογικότητα, τη συμμετοχή, τη δημοκρατία στη λήψη και υλοποίηση αποφάσεων».

ΣΗΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣτον Περισσό ανάλογη άποψη έχουν και όσον αφορά την ηλεκτρονική εγγραφή μελών και την ψηφιακή συμμετοχή κάνοντας λόγο για μετατροπή των κομμάτων «σε star system ή σε μία ηλεκτρονική πλατφόρμα υπαρκτών, βαλτών ή/και ανύπαρκτων “ακολούθων”», επισημαίνοντας ότι όλο αυτό «δείχνει βαθιά συντηρητικοποίηση, απέχθεια για τις συλλογικές διαδικασίες και κυρίως δείχνει ακόμα μεγαλύτερη ευθυγράμμιση με τους “ευγενείς” σκοπούς αυτών των κομμάτων που με κανέναν τρόπο δεν συνδέονται με τον “σοσιαλισμό” – που επικαλέστηκε ο κ. Τσίπρας ως άλλος Γ. Παπανδρέου – αλλά με πολλούς τρόπους συνδέονται με τη “βαρβαρότητα”». Ως κρισιμότερο όλων, πάντως, αποτιμάται από τον Περισσό το ότι με το συνέδριό του ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να εκπέμψει «σήμα» προς το αστικό πολιτικό σύστημα ότι είναι έτοιμος για μια «δεύτερη ευκαιρία» αναλαμβάνοντας τις δεσμεύσεις εκείνες που δεν θα κλονίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, κάτι άλλωστε που, όπως εκτιμούν, παραδέχθηκε και ο ίδιος στο twitter διαβεβαιώνοντας πως «αυτά που δεσμευτήκαμε δεν είναι σοσιαλισμός» αλλά «είναι απλά ο δρόμος για να αποφύγουμε τη βαρβαρότητα» της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, διευκρινίζοντας πάντως ότι «ο σοσιαλισμός παραμένει το όραμά μας».

ΜέΡΑ25: «συνέδριο-παρωδία»

Το ΜέΡΑ25, παρά την απόσταση που το χωρίζει από τον ΣΥΡΙΖΑ, έστειλε στο συνέδριο τον εκπρόσωπό του Μιχάλη Κριθαρίδη, και κάνει λόγο για ένα «συνέδριο-παρωδία», όπως το χαρακτήρισε, πάντως, ο Γιάνης Βαρουφάκης, «ένα συνέδριο επίδειξης ισχύος για να κερδίσει την εύνοια της ολιγαρχίας». Για το ΜέΡΑ25 το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα συνέδριο χειροκροτητών και όχι ένα διαβουλευτικό Σώμα.