Το 1988, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου νοσηλευόταν ημιθανής στο Χέρφιλντ και στην Αθήνα εξελισσόταν το σκάνδαλο Κοσκωτά, ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και διεκδικητής της ηγεσίας του ΠαΣοΚ Μένιος Κουτσόγιωργας μπήκε στον μεγάλο πειρασμό, προκειμένου να λάβει θέση στη μάχη της διαδοχής που θα ακολουθούσε.
Κάλυψε με όλες του τις δυνάμεις τον Γιώργο Κοσκωτά και έναντι των καλών του υπηρεσιών έλαβε 2 εκατ. δολάρια στην Ελβετία. Υπολόγιζε ότι με αυτό το ποσό θα μπορούσε να ελέγξει τις εσωκομματικές διαδικασίες και να αναλάβει την ηγεσία του κόμματός του.
Ωστόσο αλλιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέζησε, το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε και ο φιλόδοδος Μένιος έπεσε στην κυριολεξία ευτελισμένος στα έδρανα του Ειδικού Δικαστηρίου. Ο Κώστας Λαλιώτης είχε δηλώσει αργότερα ότι δεν τον συγχώρησε ποτέ, δεν πήγε καν στην κηδεία του.
Σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα ο Ακης Τσοχατζόπουλος, επιμένοντας στη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΠαΣοΚ παρά την ήττα του στις εσωκομματικές διαδικασίες από τον Κώστα Σημίτη, μπήκε κι αυτός στον πειρασμό της συγκέντρωσης αδιαφανών πόρων.
Εκμεταλλεύθηκε το τερατώδες, μετά την κρίση των Ιμίων, εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων και συγκέντρωσε μέσω δωροδοκιών και κλοπών άπειρους πόρους. Και όταν απέτυχαν τα πολιτικά του σχέδια άρχισε τις πομπές και τις προκλητικές καταναλώσεις, οι οποίες εν τέλει και τον πρόδωσαν.
Για να καταλήξει ευτελισμένος στη φυλακή και τώρα να περνά τα γεράματά του περιφρονημένος από τον ελληνικό λαό.
Το 2000, μετά την πύρρειο, για μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους, νίκη του Κώστα Σημίτη επί του Κώστα Καραμανλή ο Γιάννος Παπαντωνίου πίστεψε ότι μπορεί να αναλάβει αυτός την ηγεσία του ΠαΣοΚ. Και άρχισε να κινείται αναλόγως. Οργάνωσε και διεκδίκησε συστηματικά τη μετακίνησή του στο υπουργείο Αμυνας και την επέτυχε στα τέλη του 2001.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν από τότε ότι ο Γιάννος Παπαντωνίου μετακινήθηκε επί σκοπώ στο Πεντάγωνο. Και αργότερα, όταν άρχισαν οι κατασκευές και οι αγορές πολυτελών ακινήτων, βοούσε η Αθήνα για τις πομπές του.
Τώρα από τη δικαστική έρευνα αποκαλύπτονται σημεία και τέρατα, τα οποία αρνείται μεν αλλά δεν είναι σε θέση να δικαιολογήσει τα πλούτη του.
Κανείς δεν έχει διάθεση να τον καταδικάσει πριν από την ολοκλήρωση της δικαστικής διερεύνησης. Ο νομικός μας πολιτισμός επιτρέπει στον καθένα δικαιώματα και μέσα υπεράσπισης της τιμής και της υπόληψής του. Επιβάλλεται να έχει και ο Γιάννος Παπαντωνίου μια δίκαιη δίκη.
Ωστόσο, οφείλουν άπαντες να αναλογιστούν ότι είναι εδώ και χρόνια καταδικασμένος στη συνείδηση των πολιτών εξαιτίας του αμετροεπούς και αλοζονικού ύφους που τον διέκρινε.
Ενιωθε απρόσβλητος και έτσι, κατά τα φαινόμενα, έπεσε κι αυτός θύμα της αμέτρου φιλοδοξίας του, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια όπως και οι άλλοι.
