Την Κυριακή 17/2/2019 ο Τάκης Θεοδωρόπουλος (Τ.Θ.) σε κείμενό του στην «Καθημερινή» αποπειράθηκε να απαντήσει σε ένα έωλο, όπως πιστεύω, ερώτημα: «Μπορείς να θεωρείσαι διανοούμενος αν δεν είσαι αριστερός;». Το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό, μολονότι στη μεταπολιτευτική Αριστερά του 2,5%-3,1% υπήρχαν και άνθρωποι σοβαροί που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «διανοούμενοι», ή και «ελίτες» όπως θα έλεγε και ο μακαριστός Ανδρέας. Ομως σήμερα εκείνο το υποτιθέμενο άλας της παλαιάς Αριστεράς έχει τόσο μωραθεί μέσα στον πολτό της συριζαϊκής πραγματικότητας, ώστε οι όροι «αριστερός διανοούμενος» ή «αριστερός προοδευτικός» ηχούν ειρωνικά, αν όχι προσβλητικά. Οι όποιοι «αριστεροί διανοούμενοι» της σήμερον αργοσαλεύουν μέσα στην ιλύ της συριζαϊκής πολιτικής. Οι υπουργοί Παιδείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι καλά παραδείγματα.
Παρά ταύτα, ο Τ.Θ. έκρινε πως αξίζει να συζητηθεί, πάλι, τη σήμερον ημέρα αυτή η ανύπαρκτη και ψευδώς προβαλλόμενη σχέση της καθ’ ημάς «Αριστεράς» με τους διανοούμενους, οτιδήποτε και αν σημαίνει πλέον αυτός ο χαρακτηρισμός. Προκειμένου λοιπόν να καταδείξει τη διαφορά ενός «δεξιού» από έναν «αριστερό» πνευματικό άνθρωπο, καταφεύγει στο παρελθόν και φέρνει δύο εμβληματικά παραδείγματα: τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Γιάννη Ρίτσο. Ο πρώτος έχει πεθάνει το 1994, ο άλλος το 1990, είχαν δηλαδή ζήσει σε χρόνια ολωσδιόλου διαφορετικά από τα δικά μας, τα σακάτικα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Τ.Θ., το έργο του Χατζιδάκι μας θυμίζει ότι «η Ελλάδα κάποτε έβγαζε ποιότητες (sic) που απαιτούσαν κάτι καλύτερο από τον εαυτό της. Στους αντίποδες είναι η συμπεριφορά του λεγόμενου αριστερού διανοούμενου. Πώς καταδέχθηκε ο Ρίτσος, ο ποιητής του «Επιτάφιου» και της «Ελένης», να γράψει ένα ποίημα για να υμνήσει τα σοβιετικά τανκς που «χόρευαν» στην Πράγα το 1968; Και το άλλο για τα «παιδιά της ΚΝΕ που λένε στη ζωή το μέγα ναι»; Δεν είναι απλώς κακή ποίηση. Είναι δήλωση υποταγής…».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
