Δεν λέει να κοπάσει ο σάλος που ξέσπασε με τις γνωστές εξωφρενικές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Το χειρότερο όμως που μπορεί να συμβεί είναι οι αντιδράσεις που ακολούθησαν να περιοριστούν μόνο στο επίπεδο της μικροπολιτικής σκοπιμότητας. Διότι η εξωτερική και αμυντική πολιτική μιας χώρας είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνει αντικείμενο ενός επιπόλαιου χειρισμού με στόχο απλώς τη δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων. Εδώ δεν διακυβεύεται μόνο η γενικότερη εικόνα της χώρας διεθνώς, αλλά και η εθνική της ασφάλεια, ιδιαίτερα στο σημερινό, εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής μας. Γεγονός το οποίο προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Καμμένος, έχοντας επιλέξει μια προσωπική στρατηγική στα ευαίσθητα αυτά θέματα, εις βάρος προφανώς των εθνικών συμφερόντων, προκειμένου να διασωθεί πολιτικά. Και ο Πρωθυπουργός, αντί να τον απολύσει, ποιεί την νήσσαν στον βωμό της πάση θυσία παραμονής του στην εξουσία.
Πέρα όμως από τα επικίνδυνα για τη χώρα καμώματα του κ. Καμμένου, τίθεται και το κύριο ερώτημα για το πού στοχεύει σήμερα η γενικότερη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Το μόνο βέβαιο είναι ότι έως τώρα η πολιτική αυτή διακρίθηκε από μια σειρά από κωλοτούμπες που έδειξαν ότι η κυβερνητική παράταξη δεν διέθετε καμία απολύτως αντίληψη της διεθνούς πραγματικότητας, παγιδευμένη στις ιδεολογικές της αγκυλώσεις. Ετσι, μετά τα γνωστά «Go back, κυρία Μέρκελ» και τις απειλές για σκίσιμο των μνημονίων, η κυβέρνηση ακολούθησε πειθήνια τις εντολές των δανειστών μας, ενώ και τα ανοίγματα προς τη Ρωσία, που ουδέν απέδωσαν λόγω της άρνησης του Βλαντίμιρ Πούτιν να αποδεχθεί τα ελληνικά αιτήματα για βοήθεια, την υποχρέωσαν να επανέλθει άρον-άρον στις αγκάλες της ΕΕ. Πίστεψε μάλιστα στη συνέχεια ότι η γνωστή αμερικανοτουρκική κρίση τής άνοιγε τον δρόμο για να αντικαταστήσει την Τουρκία στις προτιμήσεις των Αμερικανών.
Αλλη μια επικίνδυνη αφέλεια, καθώς φυσικά η μοναδική γεωπολιτική θέση της Τουρκίας δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη της Ελλάδας. Ετσι, πριν από έναν χρόνο περίπου ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον για να απευθύνει τις γνωστές γλοιώδεις κολακείες προς τον ακροδεξιό λαϊκιστή Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίζοντάς τον «άξιο συνεχιστή» των αξιών της δημοκρατίας και της ελευθερίας που γεννήθηκαν στην Ελλάδα! Προφανές είναι λοιπόν ότι αυτές τις αντιλήψεις είχε υπ’ όψιν του και ο κ. Καμμένος υπερθεματίζοντας με την πρόταση να προσφέρει αφειδώς αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και τη συγκρότηση μιας φιλοαμερικανικής στρατιωτικής συμμαχίας στα Βαλκάνια. Και όλα αυτά για να αποφύγει τη νέα ονομασία της πΓΔΜ, στην οποία έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος. Τορπιλίζει δηλαδή την κυβερνητική συνοχή για να διασωθεί ο ίδιος πολιτικά, τη στιγμή που το κόμμα του καταρρέει. Αυτά όμως μόνο στη σημερινή Ελλάδα μπορούν να συμβούν, και αυτό είναι που θα πρέπει να μας προβληματίσει.
