Οι δημοσκοπήσεις λένε διάφορα για την εικονική δύναμη της Νέας Δημοκρατίας αλλά δεν μας περιγράφουν σωστά την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αυτή – ποιος δεν το αντιλαμβάνεται; – είναι ότι η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε δεινή θέση. Εχει βαθιές ρυτίδες, λες και γέρασε στην εξουσία, λυγίζει κάτω από το βάρος απανωτών αποτυχιών στους περισσότερους τομείς και, προφανέστατα, δεν είναι καν σε θέση να δίνει πραγματικές μάχες. Απλώς, αμύνεται, συνήθως άκομψα και αναποτελεσματικά. Σαν πρωταθλήτρια και κυπελλούχος στα πρόθυρα υποβιβασμού στη Β’ Εθνική.


Αυτά, σήμερα, ίσως όχι και αύριο. Μπορεί, ώσπου να φτάσει αυτό το αύριο, η τόσο λίγο πια «Νέα» Δημοκρατία να ξαναβρεί φαντασία και δυνάμεις, αισιοδοξία και ιδέες. Αλλά με ποιους ανθρώπους; Από τα μέλη της σημερινής κυβέρνησης ελάχιστοι ξεχωρίζουν, οι άλλοι, οι περισσότεροι, περιλαμβανομένων και ορισμένων «πρωτοκλασάτων» όπως ο κ. Αλογοσκούφης (ομόλογα και απογραφές) και ο κ. Ρουσόπουλος (βασικός μέτοχος) είναι μόνο αναίτια αλαζόνες. Κυβερνούν όπως κυβερνούσαν παλαιότερα τα μέλη ξένων αποστολών «βοηθείας». Και υπάρχουν και οι Τσιτουρίδηδες και οι Κεφαλογιάννηδες.


Κάτι έχει στραβώσει στη Νέα Δημοκρατία του Κώστα (και όχι πια του Κωνσταντίνου) Καραμανλή. Βασιλεύουν καθημερινά στους κόλπους της οι δημοσκοπήσεις και συνεπώς ο λαϊκισμός, αλλά το αποτέλεσμα είναι η συστηματική απομάκρυνση από το λαϊκό αίσθημα. Αν ήταν τα πράγματα διαφορετικά, δεν θα είχαμε ομόλογα, δεν θα είχαμε τους αυτοσχεδιασμούς για το ναυάγιο του κρουαζιερόπλοιου, δεν θα συνθηκολογούσε η εξουσία για το βιβλίο Ιστορίας (με μόνη αντιστασιακή την κυρία Γιαννάκου), δεν θα έθαβε την τεράστια υπόθεση των υποκλοπών, αλλιώς θα είχε διαχειριστεί τις αλλαγές στα πανεπιστήμια και γενικά στην Παιδεία, αλλιώς θα διοικούσε τη ροπαλοφόρο αλλά αναποτελεσματική Αστυνομία…


Είναι πια ορατός ο κίνδυνος οπαδοί της Δεξιάς να στραφούν όχι προς την Κεντροαριστερά, όπως πολλοί κεντρώοι, αλλά προς την ακροδεξιά, η οποία δεν αποκλείεται να εμφανιστεί με νέο αλλά στην ουσία ακόμη πιο απεχθές σε σχέση με όσα τώρα γνωρίζουμε πρόσωπο. Με δραματικές τότε συνέπειες, εσωτερικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς για τη χώρα. Τους κάθε προέλευσης, και αριστερής, μνηστήρες μιας τέτοιας εθνικιστικής ακροδεξιάς, οι οποίοι καθημερινά, στο όνομα του ελληνορθόδοξου αντιδυτικού οράματός τους, ξερνούν το μίσος τους για τους πολίτες, ο καθένας μπορεί να τους απογράψει. Δυστυχώς, ως τώρα, αντιμετωπίζονται κυρίως με το τόσο βολικό «δεν βαριέσαι, ποιος τους παίρνει στα σοβαρά;». Απάντηση: Ηδη, η έντρομη κυβέρνηση και η έντρομη αντιπολίτευση!