Το τηλέφωνο χτύπησε μονάχα δυο φορές. Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε μια λεπτή, γλυκύτατη φωνή που παρέπεμπε περισσότερο σε κάποιο ευγενικό κορίτσι και όχι σε μια πεπειραμένη, επιβλητική γυναίκα ογδόντα ετών, σε μια κορυφαία κυρία των σύγχρονων γαλλικών γραμμάτων. Εκείνο το μεσημέρι, η πολυβραβευμένη Ανί Ερνό κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα του γραφείου της και συνομίλησε αποκλειστικά με «Το Βήμα» για το εκτεταμένο έργο της.
«Είμαι μια χαρά. Εχω εμβολιαστεί. Η πανδημία με βρήκε στο σπίτι μου, με τον υπέροχο κήπο, στην περιοχή του Βαλ-ντ’-Ουάζ. Θα έλεγα ότι ζω μια καινούργια ζωή εδώ, στην ύπαιθρο. Ολη αυτή την περίοδο, βγαίνω και παίρνω τον αέρα μου. Βεβαίως, λόγω των περιοριστικών μέτρων, δεν μπορώ να βλέπω όσο θα ήθελα τους ανθρώπους μου, τα παιδιά και τα εγγόνια μου, τους φίλους μου. Οσο περνά ο καιρός γίνεται κάπως επώδυνο αυτό. Μου λείπει, επίσης, το θέατρο και ο κινηματογράφος. Σήμερα, κατά τα λοιπά, η ζωή όλων μας έχει γίνει πολύ επαναληπτική, μονότονη – μια «μίμηση» ζωής. Αναρωτιέμαι καμιά φορά πού θα μας οδηγήσει αυτή η ησυχία, αυτή η μοναχικότητα, όταν θα έχει τελειώσει η συγκεκριμένη κατάσταση» είπε η ίδια, σχολιάζοντας τις συνθήκες που επέβαλε ο νέος κορωνοϊός.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
