Το pinscher μου Ρόμελ είχε κρυφτεί κάτω από το ολόχρυσο, βαρύτιμο, μπαρόκ τραπέζι με στοιχεία ισπανικού μουδέχαρ. Το μικροσκοπικό κατοικίδιο όρμησε σαν γερμανικό πάντσερ σε ένα κομμάτι κρέας το οποίο «κύλησε» στο μαρμάρινο πάτωμα. Ο κολεξιονέρ Γκαλάτσι-Γκαλάτσι χαμογέλασε ειρωνικά. Γνώριζε ότι ο Ρόμελ σκόπευε να παραμείνει στη συγκεκριμένη θέση μέχρι το τέλος του δείπνου. Εριξα μια γρήγορη ματιά στον οικοδεσπότη ο οποίος εκείνη ακριβώς τη στιγμή άνοιγε με νωχελικές κινήσεις τη θήκη των πούρων του, τυλιγμένη σε δέρμα καμήλας. Ο επιφανής συλλέκτης με… χτύπησε με την άκρη του χειροποίητου John Lobb παπουτσιού του. Σκέφθηκα ότι ο κολεξιονέρ συνηθίζει να προχωράει σε τέτοιου είδους κινήσεις – πάντα κάτω από το τραπέζι – όταν επιθυμεί να μου δώσει κάποιο μήνυμα. Ο αμφιτρύων στην υπερπολυτελή έπαυλη της Βάρης, λίγο πιο μακριά από τους ναούς των φρεσκοψημένων κοψιδίων και της γκλίτσας του τσοπάνη Αγλάιου, έκανε ό,τι πιο «φανταχτερό» και βλαχομπαρόκ μπορούσε με σκοπό να εντυπωσιάσει τους καλεσμένους του. Ολοι γνώριζαν ότι ο οικοδεσπότης είναι ένας άνδρας ο οποίος απέκτησε την περιουσία του σχετικά πρόσφατα. Μεγαλομπακάλης ο οποίος επένδυσε σε μια «γκάμα» επιχειρήσεων που ξεκινούν από τα τρόφιμα, περνούν στο shipping και καταλήγουν στην τεχνολογία. Ο οικοδεσπότης της απαστράπτουσας έπαυλης στα νότια προάστια είχε προσκαλέσει μάλιστα ειδικά για τη βραδιά από το Μπαχρέιν (και το Mahonia με το οποίο συνεργάζεται) τον διάσημο, πολυβραβευμένο με Michelin chef Βιρτζίλιο Μαρτίνεζ. Ο περουβιανής καταγωγής όμως «μαέστρος» της κουζίνας, ο οποίος βρίσκεται πίσω από τα εστιατόρια «Central» στη Νότια Αμερική και «Lima» στο Λονδίνο, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στην πρόσκλησή του. Ο Martinez έστειλε όμως ταλαντούχο μέλος της ομάδας του. Ο βοηθός σεφ μαγείρεψε εξαιρετικά, καταφέρνοντας μάλιστα να «αλλάξει» λίγο μετά το Πάσχα τη γεύση που είχε αφήσει ο οβελίας στον ουρανίσκο.
Parties
και αοιδοί
guest stars
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
