Να τελειώνουμε τους Τραμπ του καιρού μας

Η τραγική ειρωνεία πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος – γιατί στην ουσία περί αυτού επρόκειτο – της περασμένης Τετάρτης στις ΗΠΑ είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήρθαν αντιμέτωπες για πρώτη φορά με το φάντασμα της ανατροπής των δημοκρατικών θεσμών της χώρας και της επιβολής ενός αδιευκρίνιστου καθεστώτος υποταγής και αναστολής των πολιτικών ελευθεριών. Ο,τι δηλαδή έκαναν οι ίδιες στη διάρκεια των δεκαετιών που ακολούθησαν το τέλος του δεύτερου μεγάλου πολέμου.

Δημοκρατίες ανατράπηκαν, δικτατορικά καθεστώτα εγκαταστάθηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι – μπορεί και εκατομμύρια, ποιος κάθεται τώρα να υπολογίσει – φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους, βασανίστηκαν, έχασαν τη ζωή τους. Και αυτό γιατί; Επειδή αντιστάθηκαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στις δικτατορίες που οι ΗΠΑ μέσω πραξικοπημάτων εγκαθιστούσαν σε χώρες της επιρροής τους.

Στέναξε και στενάζει ακόμη η Λατινική Αμερική από τις «μπανανίες» που λειτουργούν κάτω από την υψηλή σκέπη των Αμερικανών. Στενάζει η Κεντρική Αφρική από άλλες παρόμοιες που εγκατέστησαν εκεί οι Αμερικανοί αλλά και οι Ρώσοι, για λόγους επιβολής και επικυριαρχίας.

Σε εμάς εδώ τους Ελληνες τα όσα ανατριχιαστικά συνέβησαν στο Καπιτώλιο το απόγευμα της Τετάρτης ξύπνησαν μνήμες του ’67, όταν με την επίνευση της Ουάσιγκτον και ως ενεργούμενα της CIA ένας αριθμός επίορκων αξιωματικών κατέλυσε τη Δημοκρατία, προκειμένου να αποτρέψει τη θριαμβευτική επαναφορά στην εξουσία του Γεωργίου Παπανδρέου και της δημοκρατικής παρατάξεως. Το προδοτικό πραξικόπημα, τις συνέπειες του οποίου πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός, ήταν που άνοιξε την πόρτα για την εισβολή και την κατοχή του 40% της Κύπρου, από τον τουρκικό «Αττίλα». Με τις ευλογίες των Αμερικανών πάντα. Αλήθειες που δεν παραγράφονται ούτε διαγράφονται από το συλλογικό υποσυνείδητο είναι όλα αυτά…

Τόσο που με τη γνωστοποίηση των γεγονότων στο Καπιτώλιο με την απόπειρα πραξικοπήματος του Τραμπ, να μην είναι λίγοι εκείνοι που αναφώνησαν ότι πρόκειται για «Θεία Δίκη», διότι «όλα εδώ πληρώνονται».

Ωστόσο, ανεξάρτητα από όλα αυτά, υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα, την οποία δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσει απαρατήρητη. Πρόκειται για τον «τραμπισμό», για το φαινόμενο που έφερε στην εξουσία τον Ντόναλντ Τραμπ και μερικούς ομοίους του ανά τον κόσμο. Με πρόταγμα τον λαϊκισμό και με όπλα τον διχασμό, τη διαίρεση της κοινωνίας σε «πλούσιους» και φτωχούς, το μίσος κατά κάθε αξιακής κατηγοριοποίησης της κοινωνίας και, κυρίως, την ανηλεή προσπάθεια να απαξιωθεί σχεδόν το σύνολο του Τύπου, προκειμένου να καταστπύν ο ίδιος και οι λειτουργοί του εκ προοιμίου αναξιόπιστοι και κάπως έτσι να γίνει ευκολότερη η άθλια προπαγάνδα μέσω της στρατιάς των κάθε λογής αγανακτισμένων. Για μένα λοιπόν, το κυριότερο, το πιο ουσιαστικό που προκύπτει από την «περιπέτεια» της αμερικανικής δημοκρατίας, είναι ότι ο αγώνας για την προστασία της από τους επιβουλείς της πρέπει να είναι καθημερινός. Και ασίγαστος. Για να τελειώνουμε με τον κάθε Τραμπ του καιρού μας. Και για να μην τους δοθεί ξανά η δυνατότητα να δηλητηριάσουν με μίσος τους πολίτες…