«Να μεταφέρουμε την… πραγματική πραγματικότητα στην τηλεοραση»

Για την πολυσχιδή Μυρτώ Κοντοβά οι ημέρες αυτές είναι γεμάτες γυρίσματα και συσκέψεις για το «Σχεδόν ενήλικες», τη νέα σειρά που ετοιμάζει και πάλι για το Mega, έντεκα χρόνια μετά το αγαπημένο «Μίλα μου βρώμικα», και θα δούμε στις οθόνες μας τον Οκτώβριο. Μια μέρα γεμάτη με γυρίσματα ήταν και η περασμένη Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου, όπου συζητήσαμε για το νέο της εγχείρημα με πρωταγωνιστές τους Γιάννη Στάνκογλου, Θεοδώρα Τζήμου, Μάκη Παπαδημητρίου και Γιώργο Παπαγεωργίου.

Επειτα από αρκετά χρόνια επιστρέφετε στην τηλεόραση.
Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» στο Mega;

«Το κανάλι είναι οι άνθρωποι συνήθως. Η αλήθεια είναι ότι είχα συζητήσεις με διάφορα κανάλια για αυτή τη σειρά. Είναι μια προσπάθεια που κρατάει καιρό, ξεκίνησα να τη γράφω το 2016.

Μόλις έμαθα ότι ο Πέτρος Μπούτος αλλά και όλη η ομάδα του τότε Mega επιστρέφουν στην τηλεόραση, χάρηκα πάρα πολύ και για εμένα ήταν πολύ σοβαρός λόγος να δουλέψω μαζί τους».

Μιλήστε μας λίγο για το «Σχεδόν ενήλικες».

«Είναι η Αθήνα του 2020. Η Αθήνα με μάσκες. Είμαστε όλοι εμείς που έχουμε περάσει την περίοδο της κρίσης και η προσπάθεια που κάνουμε για να επιβιώσουμε, αλλά κουβαλάμε χίλια δυο στις πλάτες μας. Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι είναι ένα εγχειρίδιο για το πώς επιβιώνουμε μέσα σε τέτοιες συνθήκες έχοντας κοντά μας τους ανθρώπους μας, επιστρατεύοντας και το χιούμορ μας. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι αν κανείς γυρίσει ανάποδα τις ιστορίες των πρωταγωνιστών, θα ήταν εντελώς δραματικές. Απλώς το αντιστρέφουμε και φέρνουμε την πιο κωμική πλευρά του. Αν έπρεπε να περιγράψω με δυο λόγια την καινούργια μου σειρά, θα έλεγα ότι είναι μια αστεία και άγρια περιπετειώδης ιστορία στην Αθήνα του 2020».

Η περίοδος του lockdown
σας βοήθησε δημιουργικά;

«Η ιστορία της σειράς, σεναριακά, ξεκινά τον Οκτώβριο, μαζί με την προβολή της. Και στις προηγούμενες τηλεοπτικές μου δουλειές είχα πάντα μια ημερολογιακή ματιά στο τι συμβαίνει. Βεβαίως και είναι μέσα στο σενάριο η Covid-19, άλλωστε βλέπουμε μια Αθήνα που φοράει μάσκες, υπάρχουν σχόλια συνεχώς για αυτό στο σενάριο, όσο και καθημερινά στις ζωές μας. Γενικά η ιδέα είναι να καταφέρουμε να μεταφέρουμε την πραγματική πραγματικότητα στην τηλεόραση. Νομίζω ότι το χρειάζεται η τηλεόραση πάρα πολύ αυτό. Οπότε ναι, με ενέπνευσε η περίοδος του lockdown. Εγραφα εκείνη την περίοδο και παράλληλα είχα και την αγωνία μου πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. Παραμένει και σήμερα αυτή η αγωνία, όπως σε όλους μας».

Πώς είναι τα γυρίσματα, ιδίως τα εξωτερικά, υπό αυτές τις νέες συνθήκες;

«Ούτως ή άλλως το μονοκάμερο και τα εξωτερικά γυρίσματα έχουν μια δυσκολία, μια ιδιαιτερότητα, και γι’ αυτό είναι τόσο όμορφα και τα αγαπάμε πολύ. Τώρα με τον κορωνοϊό αυτό το κάτι παραπάνω που συμβαίνει είναι ότι υπάρχουν αντισηπτικά στο set και φοράμε μάσκες. Αυτό που είδα σήμερα (σ.σ. την ημέρα της συνέντευξης πραγματοποίησαν το πρώτο εξωτερικό γύρισμα) είναι ότι οι περαστικοί μάς πλησίασαν, η αλήθεια είναι ότι δεν ακουμπάει ο ένας τον άλλον, αλλά δεν νομίζω ότι γινόταν και στο παρελθόν, και χαιρόντουσαν που έβλεπαν τον Γιάννη, τη Θεοδώρα, τον Μάκη και τον Γιώργο».

Μιλήστε μας για τους πρωταγωνιστές της σειράς.

«Οταν άρχισα να σκέφτομαι αυτή τη δουλειά, τη σκέφτηκα με αυτούς τους ανθρώπους. Εγραψα αυτό το σενάριο για αυτούς τους τέσσερις συγκεκριμένους ανθρώπους. Αφενός γιατί τους θαυμάζω και τους εκτιμώ όλους πάρα πολύ. Εχω πολύ μεγάλη χαρά, τόσο μεγάλη που δεν περιγράφεται, που συνεργάζομαι μαζί τους. Αφετέρου γιατί πιστεύω πολύ σε αυτό το μότο που λέει ότι «ιστορία γράφουν οι παρέες» και αυτά τα παιδιά είναι μια παρέα. Οπως και οι γύρω τους είναι όλοι φίλοι. Ετσι ήθελα να είμαστε. Αυτό είναι το κλίμα και στα γυρίσματα. Πολλές φορές ξεκαρδιζόμαστε από τα γέλια, έχουν και αυτή την απίθανη ικανότητα αυτού του διαβολεμένου αυτοσχεδιασμού και γελάμε πάρα πολύ. Μας αρέσει. Περνάμε ωραία».

Κεντρικός άξονας στις σειρές σας είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Πόσο έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από τη συνθήκη που βιώνουμε σήμερα;

«Νομίζω ότι είναι ένα συμπέρασμα που θα το βγάλουμε αρκετά αργότερα. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μέσα στη δίνη αυτής της ιστορίας. Θέλουμε να αγκαλιάσουμε κόσμο αλλά δεν μπορούμε. Θέλουμε να πιούμε ποτά μαζί με τους φίλους μας, να χορέψουμε. Ολα αυτά που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε ξαφνικά βρεθήκαμε να μην μπορούμε να τα κάνουμε. Το τι συνέβη στα χρόνια του κορωνοϊού πιστεύω ότι θα το δούμε αργότερα, όχι αυτή τη στιγμή».

Πώς βλέπετε την τηλεόραση σήμερα; Εχει επανακάμψει από την κρίση των περασμένων ετών;

«Δεν ξέρω τι πορεία είναι αυτή που έχει τραβήξει τα τελευταία χρόνια και έχει γίνει τόσο αδιάφορη για τον κόσμο. Τουλάχιστον για τον κόσμο που εγώ θα ήθελα στην τηλεόραση. Πάρα πολύ νέοι άνθρωποι λένε ότι δεν βλέπουν τηλεόραση. Νομίζω ότι η μπάλα χάθηκε στην περίοδο της κρίσης, που ήταν τα λεφτά πολύ μετρημένα και τα κανάλια ήθελαν προγράμματα που να κοστίζουν λίγο και να βγαίνουν πολύ γρήγορα. Κάποια στιγμή δεν είχε καμία σημασία η μυθοπλασία, το παιχνίδι το κέρδισαν τα ριάλιτι, τα οποία δεν συμπαθώ καθόλου. Εχει εμφανιστεί και μια καινούρια «φυλή» ριάλιτι που είναι, ας πούμε, συμπαθητική, όπως το «Master chef», το οποίο παρακολουθούσα λόγω των προσωπικοτήτων που είχε. Συμπαθώ πολύ τον Λεωνίδα Κουτσόπουλο. Γενικά όμως νομίζω ότι έχω την ίδια άποψη με τον κόσμο που θέλει η τηλεόραση να είναι καλύτερη. Αυτό το λέω προσπαθώντας να μην εκφραστώ όπως πραγματικά θα ήθελα αυτές τις ημέρες που βλέπω αυτά που συμβαίνουν. Ξαφνικά εμφανίστηκαν κάτι σόου του παρελθόντος, του χειρίστου είδους, που λες «εντάξει, τη σπάω και στα δύο την τηλεόραση εάν πρόκειται να αντιμετωπίζω αυτή την αηδία και το σίχαμα». Αφήστε που είναι υποκριτικό από τη μια να κάνουμε καμπάνιες και κινήματα για την ισότητα και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και την ίδια στιγμή να βγάζουμε προγράμματα σαν αυτά που βλέπουμε αυτές τις ημέρες και κεντρικό άξονα το πώς θα κάνουμε casting τις χειρότερες πλευρές των ανθρώπων να τις βάλουμε μέσα και να δημιουργήσουμε κουσκούς».

Τι παρακολουθείτε ως τηλεθεάτρια;

«Βλέπω φουλ Netflix. Ζηλεύω και ονειρεύομαι αυτά τα ωραία σκοτεινά πλάνα που κάνουν, ωραίες μουσικές, τις ωραίες κινήσεις της κάμερας. Ονειρεύομαι πολλά».