O oμότιμος καθηγητής Κλινικών Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Tennessee Ανδρέας Κ. Παπανικολάου εξέδωσε (εκδόσεις Gutenberg) ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και τολμηρό βιβλίο1, το οποίο θεματοποιεί τη μυστική γνώση και τη διερευνά με εξοπλισμό την επιστημονική μεθοδολογία, που υπηρέτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του ζωής. Είναι τολμηρό γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων και ιδιαίτερα των ασχολουμένων με τα πεδία των νευροεπιστημών, της ψυχολογίας, της νευρολογίας και της ψυχιατρικής, απορρίπτουν εκ των προτέρων τη μυστική γνώση ως ψευδαισθησιακό παράγωγο του ανθρώπινου εγκεφάλου. Την καταιγιστικά επικρατούσα αυτή άποψη ο συγγραφέας την ονομάζει Δημοκρίτεια κοσμοθεωρία, αντιδιαστέλλοντάς την από τη διηνεκή κοσμοθεωρία (philosophia perennis), σύμφωνα με την οποία η ύπαρξη του κρυφού, από τη συμβατική συνείδηση, υπερβατικού κόσμου είναι εκ των προτέρων δεδομένη και περιχαρακωμένη, κατά την ιστορική εξέλιξη, μέσα σε θρησκευτικά δόγματα ή φιλοσοφικές θεωρίες ή γενικότερα άκαμπτες πεποιθήσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
