«Μπορείς να αγαπάς τον Σελίν χωρίς να είσαι αντισημίτης, όπως μπορείς να αγαπάς τον Προυστ χωρίς να είσαι ομοφυλόφιλος». Σύμφωνα με το περιοδικό L’Express της 21ης Ιανουαρίου 2011, αυτά τα είπε ο Νικολά Σαρκοζί, μέγας θαυμαστής του Σελίν. Πού να το φανταζόταν ο τελευταίος πως 50 χρόνια μετά τον θάνατό του θα τον «τιμούσε» με αυτή την αφελή – στα όρια της ανοησίας, θα έλεγαν οι κακεντρεχείς – δήλωση ο 23ος πρόεδρος της Γαλλίας.
Αλλά και πόσοι από όσους έγραψαν υμνητικά για το κορυφαίο μυθιστόρημα του Σελίν Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, που εκδόθηκε το 1932, μπορούσαν να διανοηθούν ότι ο συγγραφέας αυτός, που σήμερα, στη Γαλλία τουλάχιστον, τον θεωρούν πολλοί ισάξιο του Προυστ, πέντε χρόνια αργότερα θα εξέδιδε διαδοχικά τρεις επαίσχυντους αντισημιτικούς λιβέλους; Και πως στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στο Παρίσι θα υποστήριζε ανοιχτά τους κατακτητές; Στις 29 Οκτωβρίου 1943 έγραφε, για παράδειγμα, στην ακροδεξιά εφημερίδα Je suis partout: «Σταματήστε πια αυτή τη συζήτηση περί προδοτών. Είναι προδότης όποιος κερδίζει έστω και μία δεκάρα από τους Γερμανούς;». (Ο τίτλος της εφημερίδας, που μεταφράζεται ως «Είμαι παντού», είναι δημοφιλές σύνθημα σήμερα στους κύκλους της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς.)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
