«Μου έχει λείψει η ελευθερία»

Είναι νέα, όμορφη και ταλαντούχα. Κάθε ρόλος της είναι διαφορετικός, εκείνη όμως βρίσκει και κάποιο κοινό χαρακτηριστικό της. Εφέτος υποδύεται την Κλαίρη Αμοιράλη, μια νεαρή γεωπόνο από το Ναύπλιο, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη σε έναν γάμο που περνάει κρίση. Ενα βράδυ πάθους όμως με τον σκηνογράφο Αλέξανδρο Κριμιζή θα αλλάξει τα πάντα. Η Αναστασία Παντούση μιλάει στο «Βήμα» για τη νέα ερωτική-δραματική σειρά του Mega «Εξαψη» και τον ρόλο της, ενώ αποκαλύπτει τι είναι αυτό που την εξάπτει και τις έλειψε τη χρονιά που μας πέρασε.

Πρωταγωνιστείτε στη νέα σειρά του Mega, «Εξαψη». Πείτε μας δυο λόγια για τη σειρά.

«Μαζί με τη νέα χρονιά ήρθε και μία όμορφη συνεργασία και είμαι πολύ χαρούμενη και ευγνώμων για αυτό. Η «Εξαψη» βασίζεται στο εξαιρετικά ενδιαφέρον σενάριο της Τίνας Καμπίτση, με τον Βασίλη Τσελεμέγκο να υπογράφει τη σκηνοθεσία και τον Γιάννη Δασκαλοθανάση τη φωτογραφία. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν, αρχικά, οι λόγοι που με έκαναν να πω το ναι στη σειρά. Φυσικά, μετά ήταν και το αξιόλογο καστ που πρωταγωνιστεί και χαίρομαι ιδιαιτέρως που δουλεύω με αυτούς τους συναδέλφους. Η σειρά διαδραματίζεται στο ιστορικό αλλά συνάμα μαγευτικό Ναύπλιο και έχει να κάνει με το μυστήριο, τον έρωτα και τα μυστικά που κρύβουν βαθιά μέσα τους οι ήρωες. Μυστικά τα οποία άλλοτε τους πονάνε, άλλοτε προσπαθούν να τα λύσουν και δεν τα καταφέρνουν και έτσι όπως τα φέρνει η ζωή, αν θέλετε, ο καθένας τα εκδηλώνει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο».

Από το σενάριο τι σας γοήτευσε περισσότερο;

«Ο τρόπος γραφής με τον οποίο εξελίσσεται ο χαρακτήρας μου μέσα στη σειρά. Η Κλαίρη τελικά δεν είναι αυτό που δείχνει, ένας καθαρός χαρακτήρας. Κρύβει πολλά μέσα της, τα οποία προσπαθεί και η ίδια να  δικαιολογήσει αλλά και να διαχειριστεί. Η ηρωίδα μας είναι λίγο «χαμένη», αλλά ελπίζω ότι θα βρει τον δρόμο της και σύντομα θα βρεθεί στο φως».

Ποια είναι λοιπόν η Κλαίρη Αμοιράλη;

«Η Κλαίρη είναι ένα ευαίσθητο κορίτσι με πολλές πληγές, αφού βίωσε μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία. Ζει στο Ναύπλιο με τον σύζυγό της τον Γιάννο, τον οποίο αγαπάει με τον δικό της τρόπο. Λατρεύει πολύ τη φύση, γι’ αυτό και ασχολείται με τη γη, της αρέσει να καλλιεργεί, να είναι μέσα σε αυτή. Η φύση για εκείνη είναι ένας τρόπος διαφυγής που της δίνει χαρά και ζωή. Τον τελευταίο καιρό με τον άνδρα της δεν τα πάνε πολύ καλά. Η σχέση αυτή δεν είναι τελικά ό,τι ήθελε και ονειρευόταν στη ζωή της. Και ξαφνικά γνωρίζει τον Αλέξανδρο και κάπου εκεί όλα ανατρέπονται. Εκείνος θα της ξυπνήσει πρωτόγνωρα συναισθήματα που δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν».

Η έξαψη, σαν έννοια, δεν υπονοεί μόνο το ερωτικό στοιχείο. Εσάς τις σας εξάπτει;

«Η έξαψη έχει να κάνει με όλα εκείνα τα δυνατά συναισθήματα που πολλές φορές οι άνθρωποι βιώνουμε από διάφορες καταστάσεις όπως ο έρωτας, η χαρά, η αγάπη, η λύπη, αλλά και ο φόβος. Τα συναισθήματα που δεν μπορούμε να περιγράψουμε με λέξεις αλλά ούτε και να τα ελέγξουμε».

Πώς είναι το κλίμα στα γυρίσματα την εποχή του κορωνοϊού;

«Είμαι πολύ τυχερή γιατί σε κάθε δουλειά, όπως συμβαίνει και σε αυτήν, δημιουργούμε πάντα μια καλή ομάδα με τους συνεργάτες μου. Οταν λέω συνεργάτες αναφέρομαι σε όλους εκείνους που βρίσκονται μπροστά αλλά και πίσω από τις κάμερες. Το κλίμα στην «Εξαψη» είναι εξαιρετικό μεταξύ μας. Αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε και θέλουμε όλοι μας να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι συνθήκες είναι ακόμα πιο δύσκολες βέβαια για εμάς, διότι υποτίθεται πως η πλοκή εξελίσσεται τον Αύγουστο αλλά τα γυρίσματα πραγματοποιούνται μέσα στον χειμώνα. Το αντιμετωπίζουμε όμως με χιούμορ, πολλή αγάπη και ζεστές σοκολάτες».

Οι ρόλοι που έχετε υποδυθεί μέχρι σήμερα είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Εχετε κοινά χαρακτηριστικά με κάποιον από αυτούς;

«Ο,τι δουλειά έχω κάνει την έχω επιλέξει για συγκεκριμένους λόγους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Από εκεί και πέρα, σε κάθε ρόλο βρίσκω, αν όχι ταυτίζομαι, αρκετά στοιχεία δικά μου στους χαρακτήρες που υποδύομαι. Αλλοτε πιο έντονα και άλλοτε όχι».

Πέρα από την «Εξαψη» είχατε άλλα σχέδια, επαγγελματικά, για αυτή τη σεζόν τα οποία λόγω της κατάστασης έμειναν πίσω;

«Ναι. Είχα κλείσει θέατρο, το «Κάποτε στον Βόσπορο», σε σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου. Δυστυχώς είμαστε σε αναστολή, θέλω να πιστεύω όμως όχι και σε αναβολή. Επίσης είχα κλείσει και μια ταινία, του Θοδωρή Νιάρχου, ενώ ήμουν σε συζητήσεις για ακόμα μία. Οπως συνέβη και σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα του χώρου, έτσι και εγώ βρίσκομαι σε μια κατάσταση αναβολής και αναμονής. Εύχομαι να επιστρέψουμε κάποια στιγμή στην κανονικότητά μας. Να είμαστε καλά και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει».

Τι σας προβληματίζει περισσότερο αυτή την περίοδο;

«Στην πρώτη καραντίνα ήμουν πολύ πιο αισιόδοξη. Μου τηλεφωνούσαν φίλοι και συνάδελφοι, προβληματισμένοι, και με ρωτούσαν «Αναστασία, τι θα κάνουμε;» και τους απαντούσα «να χαμογελάτε και όλα θα πάνε καλύτερα». Τη δεύτερη φορά κλείστηκα όμως περισσότερο στον εαυτό μου και προβληματίστηκα, όπως όλοι μας. Η ιδιαίτερη αυτή κατάσταση που βιώνουμε έχει κάνει μια παύση στη ζωή μας, χρειάζεται σίγουρα δύναμη και γερό στομάχι. Από την άλλη σκέφτομαι, δεν ξέρω αν ακούγεται κάπως περίεργο αυτό που λέω, ότι είναι κρίμα να μη ζούμε την καθημερινότητά μας για να μην πεθάνουμε. Ομως για να βγούμε από το τούνελ και να επανέλθουμε στη «ζωή» θα πρέπει να κάνουμε υπομονή και να ακολουθούμε τις οδηγίες. Ολη αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει την ψυχολογία των ανθρώπων. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ψυχική υγεία είναι και αυτή πολύ σημαντική για όλους μας. Ελπίζω να έχουμε ένα αίσιο τέλος και σε αυτό το κομμάτι της υγείας».

Τι σας έλειψε περισσότερο το 2020;

«Η κοινωνικοποίηση, το να μοιράζεσαι στιγμές με ανθρώπους που έχεις δίπλα σου και αγκαλιές. Είναι πολύ σημαντική η ανθρώπινη επαφή, η οποία έχει χαθεί και καταπιεστεί. Μου έχει λείψει η ελευθερία».