Μια στάλα συναίνεση μέσα στην κρίση;

Το ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν πριν από το καλοκαίρι, αυτό – ακόμη και αν ήταν απόλυτα ειλικρινής ο Μητσοτάκης όσο διαβεβαίωνε για την πρόθεσή του να εξαντλήσει την τετραετία – το καθιστούν πιθανότατο, έως αναπόφευκτο, οι πρόσφατες διεθνοπολιτικές εξελίξεις (και οι δεδομένες οικονομικές επιπτώσεις τους): Με περίπου προεξοφλημένο έναν επερχόμενο οικονομικό Αρμαγεδδώνα, που θα πλήξει βίαια το βιοτικό επίπεδο των πιο λαϊκών στρωμάτων… Με γνωστή από την ιστορία – και πιστοποιούμενη και από τις διεξαγόμενες σχεδόν παντού σήμερα στον κόσμο δημοσκοπήσεις – την τάση των λαών στην κορύφωση των διεθνοπολιτικών κρίσεων να συσπειρώνονται περί τους ηγέτες τους. Και την αντίστοιχη τάση τους, στη συνέχεια, να τους καταριούνται και να τους καταδικάζουν μεταπολεμικά, όταν έρχεται ο λογαριασμός των συμβάντων… Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να επιδείξει αυτοκτονικό σύνδρομο, εμμένοντας στην εξάντληση των θεσμοθετημένων προθεσμιών. (Ισως, μάλιστα, το αίτημα Μητσοτάκη προς τον Ερντογάν για συνάντηση ακριβώς να αποβλέπει, μέσω ενός μορατόριουμ διαμορφωνόμενου ως «gentlemen’s agreement», σε διασφάλιση κλίματος κατευνασμού μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών κατά την εκλογική περίοδο.)

Ωστόσο…