Ηέναρξη του νέου χρόνου, της νέας δεκαετίας, βρίσκει την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) με νέα ηγεσία – νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, νέος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Τσ. Μισέλ, αλλά και νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ. Και με νέες βέβαια προκλήσεις και προτεραιότητες. Η δεκαετία που πέρασε υπήρξε η περίοδος που άλλαξε την Ενωση. Από τη μια μεριά η κρίση και από την άλλη οι συνέπειες της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η Συνθήκη αυτή τέθηκε σε ισχύ πριν από δέκα χρόνια (1η Δεκεμβρίου 2009). Και η συμπλήρωση της δεκαετίας γιορτάστηκε καταλλήλως στις Βρυξέλλες. Πέρασε απαρατήρητο στην Ελλάδα. Η Λισαβόνα είναι η τελευταία συνθήκη που διέπει την οργάνωση και λειτουργία της Ενωσης. Από τότε δεν υπήρξε καμιά άλλη συνθήκη. Είναι η πρώτη φορά από το 1985 και μετά (Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη – ΕΕΠ) που για τόσα χρόνια η Ενωση δεν βρέθηκε σε διαδικασία αναθεώρησης συνθηκών. Αυτό λέγει οπωσδήποτε κάτι.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας προέκυψε, ως γνωστόν, από το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα μετά την αποτυχία επικύρωσής του (από Γαλλία και Ολλανδία σε δημοψηφίσματα – 2005). Η Συνθήκη ενσωματώνει σχεδόν το 90% του Συντάγματος. Η ΣΛ είναι εν πολλοίς ένα «κείμενο θεσμικής μηχανικής» με την έννοια ότι εκσυγχρονίζει τη θεσμική διάρθρωση της Ενωσης ενώ προσθέτει και ορισμένα σημαντικά στο πεδίο των πολιτικών της και κυρίως της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Οι πέντε κύριες καινοτομίες της συνοπτικά είναι:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
