Μεταμορφώσεις και συγχωροχάρτια

Μπορεί να κατανοήσει κανείς τη δυσκολία να μη διαθέτει κάποιος μια ικανοποιητική πολιτική στέγη για να καλύψει τις ανάγκες του. Μπορεί επίσης να αντιληφθεί τις ανησυχίες και τον προβληματισμό για το μέλλον της Ευρώπης που ταλανίζεται από ανασφάλειες, λαϊκισμούς και εθνικιστικές ονειρώξεις. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την απώλεια μνήμης, τουλάχιστον για τα εν Ελλάδι συμβαίνοντα, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Οσο θετική κι αν είναι, πράγματι, η Συμφωνία των Πρεσπών, δεν μπορεί να αποτελεί το καθαρτήριο του ΣΥΡΙΖΑ για όσα έχει πράξει και συνεχίζει να πράττει. Δεν μπορεί εν ονόματι του πρόσφατου αντι-εθνικισμού να διαγράψουμε τον διαρκή εθνολαϊκισμό που υπηρέτησε με πάθος όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε η τυπική διάλυση της συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ, γιατί επί της ουσίας συνεχίζεται, μπορεί να θεωρηθεί ως στιγμιαίο αδίκημα που τώρα του επιτρέπει να ανοίξει τα λανθάνοντα σοσιαλδημοκρατικά φτερά του.

Είναι αξιοπερίεργο επίσης ότι αυτοί που χτίζουν σήμερα γέφυρες όχι μόνο δεν ενοχλούνται, αλλά αποδέχονται και συμμαχούν με πρόσωπα που στο εκσυγχρονιστικό παρελθόν τους ήταν οι βασικοί τους αντίπαλοι. Τα στελέχη του βαθέος ΠαΣοΚ που είδαν το φως το αληθινό στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν απέναντι σε όλες τις πρωτοβουλίες του επάρατου εκσυγχρονισμού που οι σημερινοί γεφυροποιοί υπηρετούσαν.

Θεμιτή και ευπρόσδεκτη η όψιμη αντι-εθνικιστική στροφή για να χαραχτούν οι νέες διαχωριστικές γραμμές, που παραπέμπουν όμως ευθέως στα παλιά διχαστικά διλήμματα μεταξύ φωτός και σκότους και στα αντιδεξιά σύνδρομα που ενδημούν ακόμα στην κοινωνία. Δεν αμφισβητεί κανείς ότι στη ΝΔ συνυπάρχουν και ακραία δεξιά στοιχεία. Το να χαρακτηρίζει όμως κανείς συλλήβδην την αντιπολίτευση ως ακροδεξιά, όπως κάνει ο κ. Τσίπρας, δεν νομίζουν οι εχέφρονες προοδευτικοί ότι είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία;

Αν το αφήγημα διάσωσης Τσίπρα είναι από εδώ οι καλοί αντι-εθνικιστές και από εκεί οι κακοί εθνικιστές, δεν ανησυχεί κανένα; Εκτός κι αν θεωρούν ότι ένας νέος διχασμός, μετά το «μνημονιακός – αντιμνημονιακός» που καλλιέργησε, είναι θεμιτός για να διαμορφωθεί ο νέος προοδευτικός πόλος.

Είναι αλήθεια ότι τα συγχωροχάρτια έχουν πέραση ακόμα σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα. Αλλά πάνε μαζί με μνημόσυνα και εξομολογήσεις για τις παλιές αμαρτίες. Τουλάχιστον αυτοί που επενδύουν στη μεταμόρφωση Τσίπρα, ως ελάχιστη ένδειξη ειλικρίνειας, ας απαιτούσαν μια στοιχειώδη αναγνώριση των αμαρτιών του παρελθόντος…