Η Μάρθα Δημητροπούλου δεν κρύβει τον θαυμασμό της για καλλιτέχνες όπως η Βρετανίδα Ανια Γκαλάτσιο, η οποία δημιουργεί εγκαταστάσεις in situ και εφήμερα γλυπτά με τη χρήση οργανικών υλικών, όπως σοκολάτας, ζάχαρης, λουλουδιών ή πάγου, ή ο Ιταλός Τζουζέπε Πενόνε, γνωστός για τα υπερμεγέθη γλυπτά του με αληθινά δέντρα. Μια ματιά στα έργα της και αμέσως καταλαβαίνεις το γιατί. Οι δημιουργίες της από πευκοβελόνες την έχουν καταστήσει γνωστή και άμεσα αναγνωρίσιμη. Η πλούσια εκθεσιακή της δραστηριότητα τη φέρνει στην Υδρα και στο Hydra School Project του Δημήτρη Αντωνίτση, ενός σταθερού συνεργάτη της απ’ όταν εκείνος επιμελήθηκε την πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης «Engaging Art» στο Costa Navarino το 2014. Στον υδραίικο εικαστικό θεσμό ο οποίος εφέτος κλείνει 20 χρόνια και απλώνεται στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Υδρας, σε café, εστιατόρια και μαγαζιά μέσα από την έκθεση «Δέος» συμμετέχει με δύο έργα. Τα «Flag» και «Scalp», μία σημαία και ένα κρανίο σε φυσικό μέγεθος, τα οποία παρουσιάζονται στο ξενοδοχείο Bratsera και το έργο «Chandelier» που παρουσιάζεται στο Project Space του Αντωνίτση με τίτλο «Poems».
Πώς εξελίχθηκε η δουλειά σας και καταλήξατε στη συγκεκριμένη τεχνική με τις πευκοβελόνες; Γιατί σας ασκεί τόση γοητεία το συγκεκριμένο υλικό;
«Η ιστορία με τις πευκοβελόνες ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια περίπου. Με αφορμή μια έκθεση που είχε τίτλο «Το Νησί» και σημείο εκκίνησης το μυθιστόρημα του Ντάνιελ Ντεφόε «Ροβινσώνας Κρούσος» έφτιαξα το πρώτο μου έργο, μια κορόνα με σαφείς αναφορές στην αποικιοκρατική στάση του μυθικού ναυαγού. Οπως τότε έτσι και τώρα βρίσκω ενδιαφέρον στο πάντρεμα αυτού του ταπεινού υλικού με σύμβολα πλούτου, εξουσίας και δύναμης. Αντικείμενα που φημίζονται για την τεχνική τους αρτιότητα και τη χρήση υψηλής ποιότητας υλικών, όπως ένα αυτοκίνητο Mercedes, αναπαριστώνται στη δουλειά μου από αυτό το εύθραυστο και ευτελές μεν αλλά μαγικό κατά τη γνώμη μου υλικό. Η λεπτεπίλεπτη και αέρινη φόρμα της πευκοβελόνας, μέσω της συσσώρευσης, δημιουργεί μια συνεκτική μάζα με δυνατή δομή και πολύ ενδιαφέρουσες πλαστικές ιδιότητες. Φυσικά υλικά στη δουλειά μου έχω χρησιμοποιήσει κι άλλες φορές, άλλοτε ατόφια και άλλοτε παραλλάσσοντάς τα με σκοπό να τα προσαρμόσω στις ανάγκες του εκάστοτε έργου-εγκατάστασης που δημιουργώ. Γενικότερα, ο φυτικός κόσμος είναι κεντρικός άξονας στη δουλειά μου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
