Μπήκαν στο εστιατόριο µε θόρυβο και κατευθύνθηκαν προς το διπλανό µας τραπέζι. Ηταν µια παρέα νέων ανθρώπων, 25-30 ετών το πολύ, µε τα παιδιά τους, οι ηλικίες των οποίων ξεκινούσαν σχεδόν από το… µηδέν και έφθαναν τα έξι χρόνια. Επρόκειτο να µάθω πολλά για αυτά τα παιδιά, καθώς την επόµενη ώρα οι γονείς τους θα ασχολούνταν µόνο µαζί τους. Προσπερνώ γρήγορα το θέµα των ονοµάτων που ακούστηκαν, µε πιο συνηθισµένο το Θαλασσινή, τα οποία ονόµατα επαναλήφθηκαν τόσες φορές που τα µάθαµε απέξω: «Θαλασσινή, εσύ κάτσε δίπλα στη Βανέσσα-Ελπίδα. Ελπιδοφόρε-Κωνσταντίνε, έλα εδώ αγάπη µου! Οχι, δίπλα στο µωρό θα κάτσουν η µαµά του και ο µπαµπάς του». Οι οποίοι δεν ήξεραν κυρίως τι να κάνουν το βρέφος: «Δώσε µου το κουβερτάκι να το σκεπάσω». «Κάτσε απέναντι να σ’ το δώσω, για να του ετοιµάσω το γάλα». «Δώσ’ το στην Αννα να το κρατήσει να πάω να φέρω το καρότσι». «Πού να το βάλουµε; Δεν χωράει». «Πώς δεν χωράει», πετάχτηκε η Αννα, «Βανέσσα-Ελπίδα, µάζεψε τις ζωγραφιές σου και έλα να καθίσεις δίπλα µου!». Γιατί στο µεταξύ η Βανέσσα-Ελπίδα και τα άλλα παιδάκια είχαν γεµίσει το τραπέζι µε µπλοκ ιχνογραφίας, µπογιές και παιχνίδια.
Δεν έφταιγαν τα παιδιά, οι γονείς έφταιγαν που αντί να τα μάθουν πως στο εστιατόριο πάμε για να φάμε, τα μάθαιναν πως πάμε για να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε ακόμα και αν ενοχλούμε τους άλλους. Ενοχλούσαν, είναι η αλήθεια, με την ένταση που μετέφεραν μαζί τους και με τη φασαρία που έκαναν. Κυρίως όμως προβληματιστήκαμε και στενοχωρηθήκαμε έτσι όπως βλέπαμε αυτούς τους τόσο νέους ανθρώπους παγιδευμένους μέσα στις οικογένειες που οι ίδιοι είχαν κάνει αλλά που τώρα δεν μπορούσαν να διαχειριστούν. Ηταν προφανές, οι άνδρες όσο και αν αγαπούσαν τα παιδιά τους ήθελαν να βρίσκονται αλλού. Οι γυναίκες απλώς δεν ενδιαφέρονταν για τους άνδρες τους, ασχολούνταν με τα παιδιά με τρόπο απόλυτο. Τα δε παιδιά ήταν και κακομαθημένα και αγενή (αφού κανένας δεν ασχολούνταν με το πώς συμπεριφέρονταν). Εικόνα θλίψης! Ολοι αυτοί οι φίλοι(;) που είχαν βγει για να πουν τα δικά τους δεν αντάλλαξαν κουβέντα που δεν είχε να κάνει με τα παιδιά τους. Ολα αυτά τα ζευγάρια που παντρεύτηκαν από έρωτα, με το που έκαναν παιδιά μετατράπηκαν σε συγκατοίκους που με το ζόρι επικοινωνούν για πρακτικά θέματα της καθημερινότητας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
