Τα έχουν αποκαλέσει «Σεϋχέλλες της Εύβοιας» και «Μπαχάμες της Ελλάδας». Στην πραγματικότητα τα Λιχαδονήσια δεν έχουν ανάγκη από λιβανωτούς, συγκρίσεις με διεθνείς top παραθεριστικούς προορισμούς και επίθετα υπερθετικού βαθμού. Η δική τους γοητεία δεν «φωνάζει», είναι όμως αποστομωτική τη στιγμή που πλησιάζεις σε αυτά με τη βάρκα. Αν, μάλιστα, εκείνη την ημέρα είσαι τυχερός και δεν φυσάει… Τότε τα ρηχά νερά με τον αμμώδη βυθό μοιάζουν με λίμνη ακίνητη και το γαλαζοπράσινο χρώμα τους αποκτά σχεδόν εξωπραγματικές διαστάσεις. Είναι τέτοια η ομορφιά που απορείς πώς όλα αυτά τα χρόνια οι περισσότεροι από εμάς τα Λιχαδονήσια δεν τα γνωρίζαμε, δεν είχαμε καν ακούσει το όνομά τους. Γιατί αποτελούν ανακάλυψη των τελευταίων ετών.
Πέρυσι έφτασα κι εγώ ως εκεί, έχοντας ακούσει δεκάδες επαινετικά σχόλια από φίλους που είχαν ήδη περάσει από την περιοχή και είχαν απολαύσει τη θάλασσά της. Εκανα μια πρώτη βουτιά στην παραλία απέναντί τους, μια ημέρα φθινοπωρινή, με ελάχιστο κόσμο. Ωραία ήταν, είχε όμως συννεφιά, οπότε τα χρώματα δεν είχαν την ένταση που αποκτούν τις ημέρες με ηλιοφάνεια. Ωσπου κάποια στιγμή, κάποια από εκείνες τις στιγμές που νιώθεις τυχερός που τις έζησες, έγινε το θαύμα: Από ένα μεγάλο άνοιγμα στα σύννεφα φάνηκε ο ήλιος, για να αδειάσει ξαφνικά όλο το φως του επάνω μας. Το νερό έγινε καθρέφτης. Βρεθήκαμε να κολυμπάμε σε ένα διάφανο σύμπαν που έλαμπε. Οι πιο ντελικάτες αποχρώσεις του γαλάζιου και του πράσινου γύρω μας και εμείς εντός τους, λες και πρωταγωνιστούσαμε σε διαφήμιση γυρισμένη σε ένα εξωτικό νησί της Καραϊβικής. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα τα Λιχαδονήσια και η γύρω τους περιοχή επιβεβαίωσαν και με το παραπάνω τη φήμη τους ως ένας από τους απόλυτους ελληνικούς προορισμούς για θαλάσσια μπάνια. Θα ήθελα πολύ να επιστρέψω και να βουτήξω για άλλη μία φορά στα νερά τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
