Η μεγαλομανία της «γαλάζιας πατρίδας» θάφτηκε στα ερείπια των κακοχτισμένων πολυκατοικιών της. Και ο ενταφιασμός της δεν αφήνει την παραμικρή υπόνοια ότι η Τουρκία θα ξαναπιάσει σύντομα το νήμα από εκεί που τη βρήκε ο Εγκέλαδος.

Το μέγεθος της καταστροφής είναι τεράστιο, αν και όχι ακόμη πλήρως καταγεγραμμένο.

Δεκάδες χιλιάδες νεκροί, 13-14 εκατομμύρια σεισμόπληκτοι, εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι, αναρίθμητα κατεστραμμένα σπίτια και υποδομές. Οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούν για πάνω από 10% του ΑΕΠ και 15% της οικονομικής βάσης της χώρας – προφανώς ο τελικός λογαριασμός θα είναι ακόμη βαρύτερος…

Απέναντι στον πόνο και στον θρήνο της γειτονικής μας χώρας, η αλληλεγγύη είναι αδιαπραγμάτευτη, η συμπαράσταση αστείρευτη και η συμπάθεια ανεξάντλητη.

Από εκεί και πέρα όμως όλοι έχουμε συναίσθηση ότι ο φονικός σεισμός άνοιξε για την Τουρκία μια λευκή σελίδα.

Δεν ξέρουμε ούτε πώς ούτε πότε θα επουλώσει τις πληγές της. Δεν ξέρουμε πότε θα ξαναπάρει τη μορφή μιας λειτουργικής χώρας. Δεν ξέρουμε αν θα σταθεί στα πόδια της με ή χωρίς τον Ερντογάν.

Κανείς δεν σπεύδει να προεξοφλήσει το παραμικρό, ούτε καν τις τουρκικές εκλογές. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια.

Το βέβαιο είναι ότι θα κάνουμε καιρό να ξαναβρούμε μπροστά μας την υπερφίαλη και κυριαρχική Τουρκία που ξέραμε τα τελευταία χρόνια. Το παραμύθι εκείνων που θα έρχονταν «ξαφνικά μια νύχτα» έληξε πριν ξημερώσει.

Φυσικά η σελίδα δεν θα παραμείνει λευκή για πάντα.

Και γι’ αυτό είναι ίσως η καλύτερη στιγμή να τη γράψει η Δύση μαζί της. Οχι φυσικά για να ανακηρύξουμε δυτική μια χώρα που δεν είναι και ενδεχομένως ούτε θέλει να γίνει.

Αλλά για να διαμορφώσουμε με διαφορετικούς πλέον όρους και συσχετισμούς, χωρίς νταηλίκια και τσαμπουκάδες, ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο Τουρκία και Ελλάδα θα μπορέσουμε να συμβιώσουμε και να συνυπάρξουμε με κανόνες στοιχειώδους σεβασμού και αξιοπρέπειας.

Διότι τη στιγμή που (έστω υπό το βάρος μιας φυσικής καταστροφής) ανατρέπονται υπέρ σου οι συσχετισμοί, χρειάζεται ακόμη περισσότερη σωφροσύνη και επιδεξιότητα για να χειριστείς τη νέα κατάσταση.

Το βέβαιο είναι για το άμεσο μέλλον πως θα μπορέσουμε να ασχοληθούμε απερίσπαστοι με τις εκλογές μας, χωρίς τον φόβο «θερμών επεισοδίων» ή επιθετικών ενεργειών.

Η Τουρκία εφεξής είναι μια άλλη Τουρκία. Θα δούμε ποια και για πόσο.