Ξεχασμένοι θησαυροί στο υπόγειο του σχολείου

– Εχετε σκεφτεί ποτέ πώς στέλνουμε ένα γράμμα;

– Μα είναι πολύ απλό! Το γράφουμε στον υπολογιστή ή στο κινητό και το στέλνουμε με email.

– Και αν θέλουμε να δούμε μια ταινία;

– Μπορούμε να βρούμε όποια ταινία θέλουμε στο Διαδίκτυο!

Οταν κάναμε αυτόν τον διάλογο πριν μερικές μέρες στο μάθημα της πληροφορικής, δεν φανταζόμασταν την ανακάλυψη που θα κάναμε μετά από μερικές μέρες στο σκοτεινό υπόγειο του σχολείου. Η διευθύντρια μας είχε στείλει να πάρουμε μερικές μπάλες για το μάθημα της γυμναστικής.

– Μα πού είναι οι μπάλες, Θοδωρή;

– Δε ξέρω, Γιώργο! Για δες κάτω από εκείνο το σεντόνι!

Κάτω από το σεντόνι υπήρχε ένα μπαούλο. Ενα σεντούκι ξύλινο από σκοροφαγωμένο από τα χρόνια ξύλο και γεμάτο σκόνη. Ενα σεντούκι που σε προκαλούσε να το ανοίξεις!

– Ας δούμε τι έχει!

– Και οι μπάλες;

– Εχουμε χρόνο, ας δούμε τι έχει εδώ μέσα.

Τα βαλιτσάκια
στο σεντούκι

Στο σεντούκι περιείχε τρία μικρότερα βαλιτσάκια. Στο εξωτερικό τους υπήρχαν ετικέτες που έλεγαν πως ήταν δωρεές – από τις πολλές που δέχεται το Γυμνάσιο Καστελλορίζου κατά καιρούς. Σε ένα από αυτά διαβάσαμε: «Δωρεά Καστελλοριζιακής Αδελφότητος Πέρθης Δυτικής Αυστραλίας – Ετος 1963».

Με αγωνία ανοίξαμε το πρώτο βαλιτσάκι αλλά το περιεχόμενό του μας ξάφνιασε. Ηταν μια ηλεκτρική συσκευή! Μια περίεργη συσκευή με διακόπτες και παράξενες μεταλλικές άκρες. Οσο κι αν προσπαθήσαμε, δεν μπορέσαμε να μαντέψουμε τη χρησιμότητά της. Τη λύση μάς την έδωσαν οι καθηγητές μας.

Αυτό που είχαμε μπροστά μας ήταν μια κινηματογραφική μηχανή προβολής. Ενας προτζέκτορας δηλαδή, ο οποίος δουλεύει με φιλμ σαν αυτό του κινηματογράφου. Με τη βοήθεια του Διαδικτύου και της Wikipedia βρήκαμε περισσότερες πληροφορίες.

Με ιστορία που
φτάνει στον Τσάπλιν

Το μοντέλο της κινηματογραφικής μας μηχανής είναι το «Bell & Howell Filmsound Specialist». H Bell & Howell ήταν μια αμερικανική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1907 από 2 κινηματογραφιστές, τον Donald J. Bell και τον Albert S. Howell, και κατασκεύαζε φωτογραφικές μηχανές και κινηματογραφικές κάμερες. Μάλιστα, ο Τσάρλι Τσάπλιν είχε χρησιμοποιήσει μια κάμερα της ίδιας εταιρείας για να γυρίσει μερικά από τα αριστουργήματά του.

– Και αυτή η μηχανή προβολής σε τι χρησίμευε;

Πριν χρόνια, όταν δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, όταν δεν υπήρχε καν τηλεόραση, οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν ταινίες μόνο στον κινηματογράφο. Για αυτόν τον λόγο και στους κινηματογράφους προβάλλονταν πριν την έναρξη μιας ταινίας τα «Κινηματογραφικά Επίκαιρα». Αυτά ήταν, συνήθως, δεκάλεπτες ενημερωτικές ταινίες με θέματα που κάλυπταν δραστηριότητες της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας, την προβολή του εκάστοτε κυβερνητικού έργου, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες, τοπικά νέα, ενώ συχνά φιλοξενούσαν και διεθνή νέα. Με τη διάδοση της τηλεόρασης αυτή η πρακτική των «κινηματογραφικών επίκαιρων» σταμάτησε. Την εποχή εκείνη κυκλοφόρησαν οι οικιακές κινηματογραφικές μηχανές προβολής σαν αυτήν που βρήκαμε στο σχολείο μας. Οι μηχανές αυτές μπορούσαν να τροφοδοτηθούν με μεγάλα καρούλια που ήταν αρκετά μόνο για να προβάλλουν ταινίες μικρού μήκους στον τοίχο του σχολείου ή του σπιτιού. Συνήθως οι ταινίες αυτές δεν ξεπερνούσαν τα 20 λεπτά!

Το δεύτερο βαλιτσάκι περιείχε μια συσκευή προβολής διαφανειών. Τροφοδοτούνταν και αυτή με ένα ειδικό φιλμ στο οποίο κάθε του καρέ ήταν μια διαφάνεια σαν αυτές που φτιάχνουμε με το PowerPoint, μόνο που αυτές οι διαφάνειες ήταν πραγματικά «διαφανείς»! Μάλλον για αυτόν τον λόγο το όνομα αυτό έχει επικρατήσει μέχρι και σήμερα για να αναφερόμαστε στις οθόνες με πληροφορίες που φτιάχνουμε στα προγράμματα παρουσιάσεων όπως το PowerPoint.

Το σημαντικότερο
αντικείμενο γραφείου

– Και το τρίτο βαλιτσάκι;

Το τρίτο βαλιτσάκι περιείχε μια γραφομηχανή! Ναι, από αυτές που έβαζες μια σελίδα λευκό χαρτί και μια μελανοταινία και στη συνέχεια πιέζοντας τα πλήκτρα εκτοξευόταν μια μεταλλική «σφραγίδα», η οποία χτυπούσε την ταινία με το μελάνι και έτσι αποτυπωνόταν το αντίστοιχο γράμμα στο χαρτί.

Πριν την ανακάλυψη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι γραφομηχανές ήταν το σημαντικότερο αντικείμενο στα γραφεία, στις υπηρεσίες, ακόμα και για ιδιωτική χρήση για αλληλογραφία.

Πόσο έχει αλλάξει η ζωή μας με την τεχνολογία! Σήμερα με το Διαδίκτυο μπορούμε να επικοινωνήσουμε άμεσα. Μπορούμε να δούμε όποιο βίντεο ή ταινία θέλουμε, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μπορούμε να έχουμε όλοι μας πρόσβαση στη γνώση και στην πληροφορία, όπως τις πληροφορίες που ανακαλύψαμε και συλλέξαμε ψάχνοντας σχετικά με τα παλιά αυτά αντικείμενα που βρήκαμε ξεχασμένα σε μια γωνία της αποθήκης του σχολείου μας.

Το Περθ καιη αδελφοποίηση

Η Πέρθη ή – όπως τη λέμε σήμερα – Περθ είναι μια μεγάλη πόλη στη Δυτική Αυστραλία. Εκεί, στην άλλη άκρη του κόσμου είχαν μεταναστεύει τον προηγούμενο αιώνα πολλοί Καστελλοριζιοί, οι οποίοι αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή, και που όταν τη βρήκαν, δεν ξέχασαν ποτέ τη μακρινή τους χώρα και το όμορφο νησί τους, το Καστελλόριζο. Μάλιστα στο Περθ σήμερα ζουν τόσοι πολλοί Καστελλοριζιοί που ο Δήμος Καστελλορίζου (Μεγίστη) είναι αδελφοποιημένος με τον Δήμο της πόλης του Περθ.