«Οι επιδόσεις ενός μικρού παιδιού σε θέματα «χωρικής σκέψης», δηλαδή η ικανότητα να δημιουργεί νοητικά αναπαραστάσεις του χώρου και αντικειμένων στον χώρο, να τα αποθηκεύει στη μνήμη του και να εκτελεί χειρισμούς επάνω σε αυτά, συνδέονται στενά με τις επιδόσεις που θα παρουσιάσει στη συνέχεια στα μαθηματικά. Αναλύσαμε τα αποτελέσματα από 17.648 παιδιά ηλικίας έξι-οκτώ ετών που πέρασαν από μια δοκιμασία επτά εβδομάδων με ταυτόχρονη εξάσκηση στα μαθηματικά αλλά και σε τρία άλλα πεδία: i) χειρισμούς στον χώρο (νοητικές περιστροφές του τύπου τάνγκραμ), ii) απομνημόνευση της χωρικής πληροφορίας και iii) χωρικούς, χωρίς λόγια συλλογισμούς. Αυτό που προέκυψε ήταν ότι η εξάσκηση στη χωρική σκέψη έδωσε σημαντικά (θετικά) αποτελέσματα σχετικά με τις επιδόσεις τους στα μαθηματικά».
Τα παραπάνω είναι από τον πρόλογο της δημοσίευσης σε ένα από τα πιο «δύσκολα» να δεχθούν εργασίες επιστημονικά περιοδικά, το «Nature-Human-Behavior». Με αυτήν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα της έρευνας δύο σουηδών, ειδικών στην «αναπτυξιακή γνωστική νευροεπιστήμη», συνεργατών του Karolinska Institut. Η εργασία του καθηγητή Τόρκελ Κλίνγκμαρκ και του διδακτορικού του φοιτητή Νικ Γιουντ αν και δημοσιεύθηκε περίπου στο μέσον της προηγούμενης χρονιάς κάνει ακόμη τον γύρο του κόσμου και συζητιέται πολύ. Οχι διότι παρουσίασε κάτι που ήταν εντελώς άγνωστο πριν. Επιτυγχάνοντας όμως ένα σωστό πειραματικά «ανακάτεμα» στο τι ζητήθηκε από τα παιδιά να κάνουν στα μαθηματικά, μετά την έντονη… έκθεσή τους στη «χωρική σκέψη» επιβεβαίωσε με την απαιτούμενη εγκυρότητα το ότι στη συνέχεια εμφάνισαν καλύτερες σχετικά μαθησιακές επιδόσεις, όπως φάνηκε από τις ασκήσεις που τους δόθηκαν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
