Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Μια οριστική λύση και όχι άλλο ένα… δεκανίκι ανοχής στη διαχρονικά ζημιογόνα ΛΑΡΚΟ αναζητεί η κυβέρνηση.
Ο σχεδιασμός της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας περιλαμβάνει εκκαθάριση εν λειτουργία και στη συνέχεια χωριστή πώληση των παγίων της νικελοβιομηχανίας.
Ομως, οι διαδοχικές εμβαλωματικές προσπάθειες διάσωσης όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν αφήσει μια… χιλιομπαλωμένη επιχείρηση, με χρέη που προσεγγίζουν τα 600 εκατ. ευρώ, αλλά και μια μισθοδοσία που θα τη ζήλευαν και στελέχη πολυεθνικών εταιρειών.
Ετσι οι νομικοί σύμβουλοι του υπουργού Ενέργειας κ. Κωστή Χατζηδάκη και του ΤΑΙΠΕΔ διερευνούν τις νομικές διεξόδους που θα οδηγήσουν σε μια στέρεα λύση, η οποία θα κουμπώνει με το ελληνικό αλλά και με το κοινοτικό δίκαιο. Οι σχετικές ανακοινώσεις αναμένονται αρχές του νέου έτους.
Οι συνταγές διάσωσης
Η προτεινόμενη λύση δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία. Τα περισσότερα από τα 56 χρόνια της ιστορίας της η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας καθώς δεν πέτυχαν στο… μαγείρεμα οι διάφορες συνταγές διάσωσης, που περιελάμβαναν μετοχοποίηση χρεών, ένταξη στις προβληματικές επιχειρήσεις, εφαρμογή της μεθόδου «παλιάς» και «νέας» εταιρείας, αλλεπάλληλες ρυθμίσεις χρεών που συνοδεύονταν από αθετήσεις διακανονισμών.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει διασφαλίσει τη συναίνεση της Κομισιόν τόσο για την υπαγωγή της εταιρείας σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία, ώστε να πουληθεί το υγιές κομμάτι της μεταλλουργίας, όσο και για την ισχύ παλαιότερης απόφασης (2014) που προέβλεπε ότι σε περίπτωση πώλησης το βάρος των 136 εκατ. ευρώ των παράνομων κρατικών ενισχύσεων που πρέπει να επιστραφούν στο ελληνικό Δημόσιο δεν θα επιβαρύνουν τον νέο ιδιοκτήτη.
Ωστόσο, παραμένουν άλλα «αγκάθια». Εκτός από τα 136 εκατ. ευρώ, η ΛΑΡΚΟ επιβιώνει σε βάρος της ΔΕΗ, στην οποία οφείλει περισσότερα από 340 εκατ. ευρώ, ενώ χρωστά άλλα 60 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές και πάνω από 50 εκατ. ευρώ σε τράπεζες.
Η ηλεκτροδότηση
Ετσι, ένα από τα πιο βασικά ζητήματα αφορά τη συνέχιση της ηλεκτροδότησής της, δίχως να προκύπτουν νομικές συνέπειες για τη διοίκηση της ΔΕΗ. Επίσης, πρέπει να εκσυγχρονιστεί ο εξοπλισμός της ώστε να μη ρυπαίνει με τοξική λάσπη τον Ευβοϊκό Κόλπο, ούτε την ατμόσφαιρα με ρύπους.
Παράλληλα, απαιτήσεις εγείρουν και οι μέτοχοι της παλιάς ΛΑΡΚΟ, δηλαδή πριν από το 1989, οπότε πέρασε στο Δημόσιο (55,19%), στην Εθνική Τράπεζα (33,36%) και στη ΔΕΗ (11,45%).
Οσο για το εργατικό κόστος των 1.195 εργαζομένων (περιλαμβάνει τα πριμ παραγωγικότητας, επιδόματα ετοιμότητας, γαλοπούλας και… οβελία, τα οποία καταβάλλονται είτε η εταιρεία έχει κέρδη, είτε ζημίες), ανήλθε το 2016 σε 52,1 εκατ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 31% των πωλήσεων εκείνου του έτους (164,7 εκατ. ευρώ).
Η ΛΑΡΚΟ δεν έχει δημοσιεύσει ισολογισμό μετά το 2016. Σε κάθε περίπτωση το όλο ζήτημα θα πρέπει να περάσει και από τις συνδικαλιστικές μυλόπετρες του σωματείου των εργαζομένων στην επιχείρηση, το οποίο είχε την Παρασκευή συνάντηση με τον κ. Χατζηδάκη. Πάντως, παρά τις δυσκολίες, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι για την πώληση των μεταλλείων και του εργοστασίου της Λάρυμνας υπάρχουν ενδιαφερόμενοι επενδυτές.
