Κονιάκ: Να την πιεις στο ποτήρι!

Στη δυτική πλευρά της Γαλλίας, κοντά στις ακτές του Βισκαϊκού, 123 χιλιόμετρα βορείως του Μπορντό, βρίσκεται μια μικρή πόλη με πολύ μεγάλο όνομα. Το Κονιάκ είναι, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, η πατρίδα του διάσημου αποστάγματος. Είναι όμως και ένας γραφικός οικισμός με σημαντική ιστορία και με ιδιαίτερη, αρκετά μελαγχολική, ομορφιά. Οι μεσαιωνικές γειτονιές με τα λιθόστρωτα δρομάκια, τα μουσεία, τα πάρκα και τα αποστακτήριά του προσελκύουν το διεθνές ενδιαφέρον. Ιδανική πόλη για εκείνον που επιθυμεί μια ήρεμη και ήσυχη ζωή, ενίοτε σου δίνει την αίσθηση ενός μέρους όπου ο χρόνος έχει σταματήσει να κυλάει εδώ και αιώνες. Και που μόνο η ροή του Σαράντ, του ποταμού που διασχίζει την πόλη, έρχεται να θυμίσει με την αδιάκοπη κίνησή της τη διαδοχή των στιγμών, των ωρών, των χρόνων, των αιώνων…

Υγρός χρυσός και πολιτισμός

Ο ποταμός Σαράντ λοιπόν, ο οποίος δίνει το όνομά του και στον νομό όπου βρίσκεται το Κονιάκ, χωρίζει την πόλη στα δύο λίγο προτού εκβάλει, σχηματίζοντας ένα εντυπωσιακό δέλτα, στη θάλασσα. Η περιοχή είναι φημισμένη για τους αμπελώνες της και αποτελεί μία ακόμα ειδυλλιακή γωνιά σε μια χώρα γεμάτη ομορφιές. Μέσα από αυτούς τους αμπελώνες ξεπροβάλλει η πόλη. Με την παλιά γειτονιά της να εκτείνεται από την εκκλησία του Αγίου Ιακώβου έως τoν ναό του Saint-Léger. Οι δρόμοι της είναι γεμάτοι εντυπωσιακά κτίρια, χτισμένα από τον 15ο μέχρι τον 18ο αιώνα, με διακοσμημένες προσόψεις και με τα γκαργκόιλ που τις στολίζουν να εποπτεύουν από ψηλά την κίνηση. Παντού, πάνω στους τοίχους των σπιτιών, είναι αποτυπωμένη μια σαλαμάνδρα, το σύμβολο της πόλης. Απαραίτητη στάση, μεταξύ άλλων, το μεσαιωνικό, σαν βγαλμένο από παραμύθι, Maison de la Lieutenance (Σπίτι της Υπολοχαγίας), ενώ στο χτισμένο στις όχθες του ποταμού κάστρο πραγματοποιούνται ξεναγήσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων οι επισκέπτες ενημερώνονται για την ιστορία της περιοχής και της Γαλλίας γενικότερα, αλλά απολαμβάνουν και μερικές γουλιές από το φημισμένο Baron Otard που ξεκίνησε να φτιάχνεται εκεί το 1795 από τον Jean Baptiste Antoine O’Tard de La Grange και που η παραγωγή του συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στο εν λόγω κάστρο η Λουίζα της Σαβοΐας γέννησε το 1494 τον βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκο Α΄. Λίγο πιο πέρα, ο Δημοτικός Κήπος, μέσα στον οποίο στεγάζονται το δημαρχείο και το Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, είναι μια φροντισμένη πάντα όαση, ιδανική για χαλαρούς περιπάτους. Σχετικά κοντά βρίσκεται το Musée des Arts du Cognac και ακριβώς δίπλα του το Espace Découverte en Pays de Cognac: πρόκειται για ένα μουσείο της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης, στον χώρο όπου λειτούργησε η παλαιότερη φίρμα κονιάκ της περιοχής, η Augier, που ιδρύθηκε το 1643.

Τα αποστακτήρια της περιοχής, άλλα μέσα στην πόλη, άλλα στα πέριξ αυτής ή σε γειτονικές πόλεις, είναι βεβαίως η κορυφαία ατραξιόν της. Εκτός από το Baron Otard, και τα ABK6, Bache-Gabrielsen, Camus, Maison Boinaud. A. De Fussigny, Cognac Courvoisier, Maison Frapin, Thomas Hine and Co., Martell, Rémy Martin, Roullet-Fransac, Meukow, Tiffon-Braastad, Louis Royer και Hennessy, παράγουν άριστης ποιότητας κονιάκ και (τα περισσότερα) ξεναγούν τους επισκέπτες στις εγκαταστάσεις τους δίνoντάς τους την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα εκλεκτά αποστάγματά τους. Για την ιστορία, το αποστακτήριο της Hennessy γιόρτασε προσφάτως τα 150 του χρόνια με μια νέα συλλεκτική φιάλη, την οποία σχεδίασε ο κορυφαίος αρχιτέκτονας Φρανκ Γκέρι αντλώντας έμπνευση από τις λαμπρές αντανακλάσεις στα νερά του Σαράντ.

Στην επικράτεια του «καμένου κρασιού»

Τα πολύ παλιά χρόνια το Κονιάκ ζούσε κυρίως από το εμπόριο άλατος. Το ομώνυμο ποτό, στο οποίο η πόλη οφείλει τη δόξα της, δημιουργήθηκε περί τα τέλη του 16ου αιώνα. Οι πρώτες αποστάξεις έγιναν για πρακτικούς λόγους: οι παραγωγοί της περιοχής ξεκίνησαν να αποστάζουν τα κρασιά τους για να ελαττώσουν τον όγκο τους ώστε να τα μεταφέρουν αλλά και να τα συντηρούν πιο εύκολα. Το κονιάκ – σε εκείνη, την αρχική μορφή του – οι Ολλανδοί έμποροι το αποκαλούσαν «brandewijn», κάτι σαν «καμένο κρασί», ονομασία από την οποία προέκυψε το μπράντι. Οι Γάλλοι έκαναν την απόσταξη διπλή και άρχισαν να παλαιώνουν το ποτό σε ξύλινα βαρέλια, εξευγενίζοντας την αρκετά τραχεία, ως φαίνεται, γεύση που είχε τα χρόνια εκείνα. Η περιοχή όπου βρίσκεται και η πόλη του Κονιάκ θεωρήθηκε ιδανική για την παραγωγή του ποτού και λόγω του γόνιμου εδάφους της και λόγω του κλίματός της. Οι οικογένειες που άρχισαν να ασχολούνται με την παραγωγή του ποτού απέκτησαν μεγάλες εκτάσεις, έφτιαξαν μεγάλα αποστακτήρια και ξεκίνησαν να στέλνουν σε όλη την Ευρώπη και αργότερα σε όλον τον κόσμο υψηλού επιπέδου αποστάγματα. Η καλλιέργεια των αμπελιών, ο τρύγος, η ζύμωση του μούστου, η πρώτη και η δεύτερη απόσταξη, η μείξη των αποσταγμάτων, η παλαίωση του ποτού (η οποία διαρκεί τουλάχιστον δύο χρόνια) και στο τέλος η εμφιάλωση είναι τα ενδιάμεσα στάδια μιας διαδικασίας μαγικής η οποία δεν μπορεί να μην εντυπωσιάσει τον επισκέπτη των αποστακτηρίων που λειτουργούν ταυτοχρόνως ως επιχειρήσεις και ως κοιτίδες της τοπικής παράδοσης.

Στην εποχή μας, στα μπαρ της πόλης ο επισκέπτης (κυρίως αυτός που έχει αντοχές στο αλκοόλ) μπορεί να δοκιμάσει μια μεγάλη ποικιλία από κονιάκ, σκέτα ή ως συστατικά σε ευφάνταστα κοκτέιλ. Αλλά και στα εστιατόρια και στα delicatessen της, αυτό το τόσο ντελικάτο «καμένο κρασί» έχει την τιμητική του. Πίνεις-δεν πίνεις, δεν μπορείς να περάσεις από το Κονιάκ και να μη δοκιμάσεις έστω μία γουλιά από τον υγρό χρυσό του. Επειδή όμως η γύρω περιοχή είναι γεμάτη ομορφιές και αξίζει να τη γνωρίσετε, αν και όταν φτάσετε ως εκεί, μην το παρακάνετε. Νηφάλιοι, συγκεντρωμένοι, με όλες τις αισθήσεις σας (όπως πρέπει) σε εγρήγορση, νοικιάστε ένα αυτοκίνητο και γυρίστε τις εκτάσεις με τα αμπέλια, τα χωριά και τις μικρές πόλεις. Και το βράδυ, πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σας, θα βρείτε την κατάλληλη ώρα για να απολαύσετε ένα ποτηράκι. Που ζαλίζει ευχάριστα και που βοηθάει και στον ύπνο.