Για τη ριζοσπαστική Αριστερά ή τη σοσιαλδημοκρατική Κεντροαριστερά η φιλολογία γεμίζει βιβλιοθήκες. Αντιθέτως, η Κεντροδεξιά, τα συντηρητικο-φιλελεύθερα κόμματα και οι αντίστοιχοι χώροι δεν συγκινούν τους πολιτικούς θεωρητικούς, αν και ενδιαφέρουν πάντα τους πιο πρακτικά προσανατολισμένους μελετητές της εκλογικής πολιτικής. Ως έναν βαθμό αυτό εξηγείται από την απόσταση της πολιτικής Κεντροδεξιάς από θεωρητικά και ιδεολογικά ζητήματα. Κατά κάποιον τρόπο αυτός ο χώρος υπάρχει ως κατεξοχήν «κόμμα της εμπειρίας». Εχει παραχωρήσει στην Αριστερά το πεδίο της θεωρίας και της κριτικής, προτιμώντας ο ίδιος να βρίσκεται σε επαφή με τις πιο πεζές όψεις της ελληνικής ζωής.
Αυτό το ρίζωμα στην ελληνική ζωή και σε τρόπους ζωής διαδεδομένους στον «πολύ κόσμο» κάνουν την Κεντροδεξιά περισσότερο ανθεκτική στις κρίσεις και στις αναπόφευκτες φάσεις ήττας. Και στις άσχημες μέρες (εκτός κυβέρνησης), η Κεντροδεξιά δεν θα σπεύσει να οργανώσει συνέδρια συλλογικής ψυχανάλυσης ούτε θα πενθήσει μέσα στη θεωρία. Η πολιτική της παρουσία δεν εξαρτάται από κάποιο θεωρητικό στοίχημα, ούτε από κάποια διανοητική μόδα (ριζοσπαστικός λαϊκισμός, πολιτικές της ταυτότητας κ.λπ.). Η Κεντροδεξιά κρατάει ουσιαστικά από τον συντηρητισμό την εμπιστοσύνη σε κληρονομημένα κοινωνικά ήθη ενώ από τον φιλελευθερισμό αντλεί κυρίως μια οικονομικο-τεχνοκρατική αισιοδοξία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
