Τον τελευταίο χρόνο βρισκόμαστε σε ένα συνεχές κυνήγι επιβίωσης που μοιάζει με εκείνο της γάτας με το ποντίκι. Εχουμε απέναντί μας έναν μικροσκοπικό ιό που έχει επιφέρει αλλαγές μεγατόνων σε ό,τι γνωρίζαμε ως κανονική ζωή, τον οποίο κυνηγάμε για να εξοντώσουμε και εκείνος βρίσκει τρόπους να μας ξεφεύγει. Αυτό το… παιχνίδι επιβίωσης (που μόνο παιχνίδι δεν είναι, όπως αποδεικνύουν οι χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που χάνονται καθημερινά εξαιτίας του νέου κορωνοϊού) έχει οδηγήσει και σε ένα «επιστημονικό κυνήγι» για εμβόλια ενάντια στον SARS-CoV-2 που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα: διότι είναι πρωτόγνωρο το να αναπτυχθούν εμβόλια ενάντια σε ένα νέο παθογόνο μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, όπως συνέβη τώρα – το προηγούμενο «παγκόσμιο ρεκόρ» ανάπτυξης κατείχε το εμβόλιο της παρωτίτιδας, για τη δημιουργία του οποίου χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια. Και παρότι στα εμβόλια που έχουν αναπτυχθεί και ήδη χορηγούνται παγκοσμίως έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για την έξοδο από αυτή την κορωνο-πανδημία, βλέπουμε ότι το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι συνεχίζεται: νέα παραλλαγμένα, πιο μεταδοτικά και πιθανώς και πιο θανατηφόρα στελέχη του ιού εμφανίζονται συνεχώς, με αποτέλεσμα οι εταιρείες να τρέχουν και να μη φτάνουν για να αναπτύξουν καινούργιες εκδόσεις των εμβολίων τους που θα τα καλύπτουν. Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος πώς και πότε θα τελειώσει αυτό το κυνηγητό, αυτό το παιχνίδι ζωής ή θανάτου. Ακόμη και όταν όμως έλθει το τέλος της τρέχουσας κορωνο-πανδημίας, η επόμενη πιθανότατα επωάζεται κάπου εκεί έξω.

Περιεχόμενο για συνδρομητές

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Έχετε ήδη
συνδρομή;

Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω

Θέλετε να γίνετε συνδρομητής;

Μπορείτε να αποκτήσετε την συνδρομή σας από εδω