«Η ζωή είναι ένα δώρο»

Σε δημιουργική περίοδο πέτυχε η ιδιόμορφη περίοδος που ζούμε τη Λίνα Νικολακοπούλου. Η γνωστή στιχουργός υπογράφει όλα τα τραγούδια του δίσκου του Θοδωρή Βουτσικάκη «Ομορφη Ζωή» (σε μουσική του Νίκολα Πιοβάνι) που κυκλοφόρησε λίγο πριν από το lockdown, αλλά και τα περισσότερα κομμάτια του πολύ πρόσφατου άλμπουμ «Σταθερά στα Ονειρα» του Γιώργου Περρή (με συνθέσεις της Ευανθίας Ρεμπούτσικα).

«Αυτό που θυμάμαι σχεδόν μαγικά πριν από μια συνθήκη πρωτόγνωρη και αλλιώτικη όπως ένα lockdown είναι η χαρά από μια συναυλία που έγινε στις αρχές Μαρτίου στις Βρυξέλλες, όταν ακόμη τα πράγματα δεν είχαν σκουρύνει. Ηταν σαν να άρχιζε ένα πολύ ωραίο ταξίδι με αφορμή αυτό το υλικό. Το άλμπουμ ήταν επίσης πρώτο σε πωλήσεις τις αρχικές εβδομάδες κυκλοφορίας του, παρά τη δύσκολη κατάσταση, και το ομώνυμο τραγούδι είχε τεράστια αποδοχή. Για έναν δημιουργό αυτό είναι ένα μεγάλο δώρο, το ότι γρήγορα αυτό που έχει φτιάξει αγαπήθηκε, συγκινεί και αφορά» εξηγεί στο «Βήμα».

«Δουλειές με νοοτροπία

που έρχεται από παλιά»

Kαι συνεχίζει: «Με αυτά τα πολύ δυνατά συναισθήματα πέρασα στην επόμενη προσπάθεια να ολοκληρωθεί η συνεργασία με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Γιώργο Περρή διότι το ίδιο διάστημα γίνονταν οι τελευταίες ηχογραφήσεις. Οργανώσαμε διά της ψηφιακής οδού όσα έπρεπε να γίνουν, συνέχιζε να είναι δημιουργική η συνθήκη. Κι εκεί το τραγούδι «Ολα ένα» νωρίς αγαπήθηκε. Ετσι φυτεύτηκαν οι πρώτοι σπόροι και γεννήθηκε μια καλή προσδοκία για τα αποτελέσματα, ένιωθα ότι κάτι καλό θα συμβεί. Οι δουλειές αυτές φτιάχτηκαν με τον τρόπο που επιθυμούσα, με νοοτροπία που έρχεται από παλιά, με αγάπη, χωρίς βιασύνη, υπήρχε η επιδίωξη του καλύτερου».

Στις 30 Αυγούστου στο Κηποθέατρο Παπάγου θα παρουσιαστεί η παράσταση του Γιώργου Περρή «33 στροφές με τη Λίνα» σε δική της επιμέλεια προγράμματος. «Είχαμε δώσει ένα πρώτο δείγμα γραφής στον Παρνασσό τον χειμώνα και είδαμε από το ευρύτερο δικό μου ρεπερτόριο τι είναι αυτό που του μιλάει, τι θα ήθελε να πει. Με κάθε βήμα που κάνουμε τον γνωρίζω πιο καλά κι εκείνος αποκτάει θάρρος με εμένα. Συνεχώς επιδιώκουμε να κάνουμε πιο πλήρες το παιχνίδι μας, διότι κι εγώ αγαπώ να βάζω στα προγράμματα τραγούδια που μπορεί να μην τα λέμε συχνά.

Τα «Καρέλια» από το «Δι’ Ευχών» τα λέει μοναδικά, είναι ένα εργαλείο ο Γιώργος Περρής που μπορεί τραγούδια τα οποία έχω πολύ καιρό να ακούσω να του λένε κάτι και να είναι εις θέση να μαγέψει ξανά και εμένα με την ερμηνεία του. Ανταλλάσσουμε συνεχώς λίστες με προτάσεις, κι αυτό με ζωογονεί. Οταν και το κοινό φεύγει από μια συναυλία και του μένει κάτι πιστοποιεί ότι κάποιες φορές έχουμε δίκιο να είμαστε πιο προσωπικοί, πιο τολμηροί».

«Χρειάζεται να παλεύεις

για να πεις το «ναι»»

Πώς όμως επιμένει κανείς ότι «ναι, είναι όμορφη η ζωή» όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες; «Μέσα σε αυτό το τραγούδι οι στίχοι λένε επίσης πως ο ουρανός ξέρει ότι πολλές καρδιές στη γη βαθιά έχουν μια πληγή, δεν πάμε δηλαδή σε αυτό το «ναι» χωρίς να ξέρουμε τον κόπο ή τα τραύματα. Είναι σαν να βγαίνεις σε μια ισόβια μάχη η κατάφαση στη ζωή, χρειάζεται να παλεύεις να πεις το «ναι», εκτός από κάτι ευλογημένες μέρες που ξυπνάς το πρωί και λες «δεν ξέρω γιατί αλλά σήμερα είμαι χαρούμενος», υπάρχουν κι αυτές οι μέρες, όπως υπάρχουν κι αυτές που σηκώνεσαι βαρύς και γεμάτος αγωνία. Σε αυτό το τραγούδι κατάφερα να εκφράσω ότι υπάρχουν τα προβλήματα και τα βάσανα, αλλά η επιθυμία μου είναι αυτή τη μοναδική ζωή να μην τη φοβηθώ. Με θάρρος μπόρεσα να πω ότι ακόμη κι αν βλέπουμε τα πρόσωπα των γύρω μας με μάσκες, παρ’ όλο που ό,τι πιάνουμε πρέπει να έχουμε τον νου μας να μην ακουμπήσουμε το πρόσωπό μας μετά, ακόμη και σε αυτή τη συνθήκη την απόλυτα ιδιαίτερη, καλό είναι να μη χάνουμε μέσα μας αυτή τη βεβαιότητα ότι η ζωή είναι ωραία. Αν βρεθεί κανείς τώρα το καλοκαίρι σε έναν δρόμο, ένα καφενείο, μια παραλία χωρίς πολυκοσμία θα αισθανθεί ευγνωμοσύνη μόνο και μόνο επειδή έρχεται ένα αεράκι φρέσκο, γιατί βλέπει όλη αυτή την ομορφιά που έχει η φύση, και συγκινείται βλέποντας πόσο όμορφο είναι το δικαίωμά μας στη ζωή. Είναι ένα δώρο το να είσαι ζωντανός. Του χρωστάμε αυτού του δώρου μερικές ευχαριστίες».

«Το χρωστάω στη μουσική

της Ευανθίας Ρεμπούτσικα»

Υπάρχουν κάποιοι εξαιρετικοί καινούργιοι στίχοι της από το τραγούδι «Γύρνα» του Περρή: «Το λιοντάρι δυνατό, το ελάφι τρυφερό, του ανθρώπου ανίκητη η καρδιά». «Ηταν και για μένα χαρά όταν ήρθαν αυτές οι εικόνες, αυτά τα λόγια μέσα μου, και το χρωστάω στην Ευανθία Ρεμπούτσικα γιατί έγραψα πάνω στη μουσική της. Ηταν σαν να άνοιγα κι άλλο τη ματιά μου» εξηγεί. «Υπάρχει μια ολόκληρη παράλληλη αλυσίδα ζωής, τόσο αρχετυπική και αρχέγονη, η οποία μπαίνει πια στα σπίτια μας από τα ντοκιμαντέρ.

Εχουμε μάθει να θαυμάζουμε τη δύναμη του λιονταριού, τη χάρη του ελαφιού και αναρωτήθηκα τι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Η καρδιά είναι ανίκητη, αυτό που επιθυμεί, που νιώθει, που ελπίζει, που ονειρεύεται δύσκολα του το καταστρέφεις.

Εμείς στα τσιμεντένια δάση που ζούμε τρώμε ωμές αλήθειες, και μια ωμή αλήθεια μπορεί να σε σοκάρει αλλά σε ωριμάζει, αν τη δεις στα μάτια και την αντέξεις γίνεσαι πιο δυνατός. Μου άρεσε από το κλείσιμο στο σπίτι να φαντάζομαι τα πουλιά πάνω από τις σκεπές να ταξιδεύουν κι εγώ να έχω μάτια να τα κοιτώ, παρότι είμαι εγκλωβισμένη, όχι μόνο από τον κορωνοϊό, αλλά κι από τον τρόπο που σκέφτομαι καθημερινά».

Η προσωπική πάλη

με τα δεσμά μας

Και πώς σπάει κανείς τα δεσμά του; «Πρέπει πρώτα να καταλάβει γιατί θέλει να τα σπάσει. Είχα διαβάσει κάπου ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος ακόμη κι αν είναι στη φυλακή, άρα πρόκειται για εσωτερική υπόθεση. Οταν είσαι τίμιος παίκτης απέναντι σε αυτό που σε βασανίζει παιδεύεις πολύ τον νου σου για να κατανοήσεις τι σε κρατάει πίσω. Είναι ο φόβος; Η ντροπή; Η αίσθηση ότι δεν ταιριάζεις, ότι κάτι άλλο θέλεις; Τα παρατηρείς όλα αυτά και μετά βλέπεις αν έχεις το κουράγιο να υποστείς τις συνέπειες της απόφασής σου. Είναι πολύ προσωπική αυτή η πάλη, ο καθένας έχει τα όπλα και τον τρόπο του».