Η περίοδος της βασιλείας του Οθωνος σφράγισε ανεξίτηλα την ιστορική διαδρομή του ελληνικού κράτους. Στη διάρκειά της τέθηκαν τα θεμέλια του διοικητικού μηχανισμού, εγκαθιδρύθηκαν θεσμοί με αξιοθαύμαστη διάρκεια μέσα στον χρόνο, διαμορφώθηκε το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκαν για μακρό διάστημα οι ελληνικές εξελίξεις. Ο ίδιος ο Οθων, εξάλλου, αν και Βαυαρός στην καταγωγή, δεύτερος γιος του φιλέλληνα μονάρχη Λουδοβίκου Α΄, υπήρξε ο επίδοξος ενσαρκωτής της Μεγάλης Ιδέας, την οποία ενστερνίστηκε ειλικρινά, εκφράζοντας έτσι τους εθνικούς πόθους των Ελλήνων. Η στάση του αυτή τον κατέστησε, κατά διαστήματα, δημοφιλή στον ελληνικό λαό. Από την άλλη, τον έφερε συχνά σε σύγκρουση με ξένες Δυνάμεις, πρωτίστως με τη Μεγάλη Βρετανία, η οποία υποστήριζε με σθένος το δόγμα της εδαφικής ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και κατά συνέπεια δεν αντιμετώπιζε με συμπάθεια την προοπτική επέκτασης της Ελλάδας εις βάρος της σουλτανικής επικράτειας. Οι τρεις δεκαετίες, κατά τις οποίες ο Οθων παρέμεινε στον ελληνικό θρόνο, δεν υπήρξαν βέβαια ανέφελες. Ο Οθων αναδείχθηκε εκ των πραγμάτων σε κεντρικό παράγοντα των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων. Αυτή του η ιδιότητα τον κατέστησε συχνά στόχο σκληρής κριτικής. Κινήματα και επαναστάσεις εκδηλώθηκαν κατ’ επανάληψη και εν τέλει οδήγησαν στην εκθρόνισή του. Ακόμα, όμως, και μετά την αναγκαστική έξωσή του από την Ελλάδα και την απώλεια του θρόνου του, ο Οθων δεν σταμάτησε να αγαπά βαθιά και με ειλικρίνεια τη χώρα, και παράλληλα να εκδηλώνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα και τους Ελληνες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
