Ως νεαρός διπλω-ματικός συντάκτης του «Βήματος» είχα διαβεί για πρώτη φορά το γραφείο του πρέσβη ε.τ. Γιώργου Σαββαΐδη το 2007. Εργαζόμενος τότε ως ειδικός σύμβουλος της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη ο Σαββαΐδης ήταν ένα από τα στελέχη της διπλωματικής υπηρεσίας για το πρόσωπο και τις ικανότητες του οποίου είχα ήδη ακούσει πάρα πολλά. Ακόμη θυμάμαι τα πολλά έγγραφα, άριστα τακτοποιημένα, επάνω σε ένα λιτό γραφείο, καθώς και εκείνη την πρώτη συζήτηση. Ηταν η αρχή μιας προσωπικής σχέσης που εκτιμώ «βάθυνε» μέσα στον χρόνο και από την οποία ο γράφων έμαθε πολλά για τα μυστικά και τον τρόπο άσκησης της διπλωματίας.
Ο συγκροτημένος τρόπος σκέψης του πρέσβη Σαββαΐδη αποτυπώνεται στο βιβλίο του με τίτλο «Ανάλεκτα ελληνικής διπλωματίας», που εκδόθηκε πρόσφατα στη σειρά «Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική» των Εκδόσεων Παπαζήση που επιμελείται εδώ και χρόνια, με μεράκι, ο Σωτήρης Ντάλης. Ηδη από την αφιέρωση, προς τους «διαχρονικούς σκαπανείς της ελληνικής διπλωματίας, ιδιαιτέρως στους ανωνύμους», αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο συγγραφέας δεν επεδίωξε ποτέ την προσωπική προβολή: το εθνικό συμφέρον υπήρξε, πάνω απ’ όλα, οδηγός της καθημερινής πράξης και δράσης του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
