Οι πρωτόγνωρες στιγμές που ζει ολόκληρος ο πλανήτης, και βεβαίως και η χώρα, δημιουργούν την αίσθηση περισσότερο από ποτέ ότι η παγκοσμιοποίηση, που κάποτε αφορούσε μόνο την οικονομία, είναι πια μια πραγματικότητα, καθώς η έλευση του φονικού κορωνοϊού έχει αποσαθρώσει αλλά και αποσυντονίσει κάθε κοινωνική ή άλλη λειτουργία στον κόσμο.
Διερωτάται κανείς πόσο μπορεί να αντέξει ο απλός άνθρωπος ό,τι βιώνει στον αυτοαπομονωτισμό του, ακολουθώντας τις οδηγίες των ειδικών και των γιατρών. Αναρωτιέται επίσης κανείς πόσο μπορεί να αντέξει η παγκόσμια οικονομία την παύση κάθε παραγωγικής διαδικασίας και για πόσο διάστημα, καθώς η Κίνα και το παράδειγμα της Ουχάν δεν μπορεί να αποτελέσουν μέτρο σύγκρισης. Ο λόγος είναι ότι όλα στη Δύση είναι διαφορετικά. Το επίπεδο διαβίωσης υψηλότερο, οι μισθοί στο πολλαπλάσιο, οι γραμμές παραγωγής πιο συγκροτημένες και πιο «ανθρώπινες».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
