Η «ομολογία» Τσίπρα για Novartis καιη αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ

Εκτεθειμένοι με τρόπο εκ πρώτης όψεως ανεξήγητο και με χαρακτηριστικά πολιτικής αυτοχειρίας βρίσκονται ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με φόντο τις εξελίξεις στην προανακριτική επιτροπή. Οι χειρισμοί, οι δηλώσεις και οι μεθοδεύσεις στις οποίες έχουν καταφύγει τις τελευταίες ημέρες προκάλεσαν μεγάλες απορίες τόσο στους κύκλους της συμπολίτευσης και της ελάσσονος αντιπολίτευσης όσο και μεταξύ κάποιων στελεχών του ιδίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Μπήκε μόνος του
στο κάδρο

Με αφορμή την κλήση για κατάθεση των δύο προστατευόμενων μαρτύρων με τα ψευδώνυμα «Μάξιμος Σαράφης» και «Αικατερίνη Κελέση», η αξιωματική αντιπολίτευση τήρησε μια στάση μέσω της οποίας περιήλθε σε συνθήκες πολιτικής απομόνωσης. Με διάφορες ενέργειες και κινήσεις και κυρίως μέσω μιας μακροσκελούς ανάρτησης-δήλωσης του ιδίου του κ. Τσίπρα, εμφανίστηκε ως ο προστάτης των προστατευόμενων μαρτύρων, επιδεικνύοντας εν τέλει μια αγωνία για το ενδεχόμενο να καταθέσουν αυτοί στην προανακριτική επιτροπή.

Κατά τον τρόπο αυτόν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε παγιδευμένη σε μία ανεξήγητη επιλογή. Συνδέθηκε αυτομάτως με τους προστατευόμενους μάρτυρες (των οποίων η ταυτότητα πάντως είναι γνωστή σε πολλούς, καθώς τα πραγματικά τους ονόματα έχουν αναφερθεί και δημοσίως…), έδειξε μια περίεργη ανησυχία μήπως και αυτοί μιλήσουν και όλα αυτά από τη στιγμή κατά την οποία το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» προέκυψε ύστερα από καταθέσεις των ιδίων προσώπων. Συνεπώς, η προσπάθεια παρεμπόδισης της κατάθεσής τους ενώπιον της Προανακριτικής μόνο απορίες και υποψίες μπορεί να κινήσει για τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το κατά πόσον όλες αυτές οι ανεξήγητες απόπειρες  προκύπτουν από πολιτική ανάλυση, από τακτική επιλογή ή από βεβιασμένες αποφάσεις, δεν είναι σαφές αυτή τη στιγμή.

Σε κάθε περίπτωση όμως ο κ. Τσίπρας μπήκε αυτοβούλως στο κάδρο, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την υπεράσπιση των προστατευόμενων μαρτύρων. Την ίδια στιγμή, σε ακόμη μία ένδειξη αμηχανίας, η Κουμουνδούρου εξέδιδε αποπροσανατολιστικές ανακοινώσεις, επικαλούμενη μαρτυρίες και καταθέσεις κατά του Αδ. Γεωργιάδη για την περίοδο της θητείας του στο υπουργείο Υγείας. Και ο Δ. Παπαδημούλης έστελνε ανοιχτές επιστολές διαμαρτυρίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εν τέλει, έπειτα από όλα αυτά και αφότου κάποιοι αντιλήφθηκαν το πόσο προβληματικά εξελισσόταν η υπόθεση, η αξιωματική αντιπολίτευση επιχείρησε έναν ελιγμό την Πέμπτη, προτείνοντας διά του Σπ. Λάππα «αναστοχασμό» και υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να εξευρεθεί τρόπος ώστε να εξετασθούν οι μάρτυρες.

Κάνουν ότι δεν ξέρουν
τον Παπαγγελόπουλο

Σε πολιτικούς και νομικούς κύκλους προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση ο συνδυασμός δύο γεγονότων: από τη μία πλευρά η αξιωματική αντιπολίτευση προέταξε τα στήθη της προκειμένου να υπερασπιστεί τους «Σαράφη» και «Κελέση».

Από την άλλη, απουσιάζει από τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις κάθε αναφορά, έστω και καθ’ υπόνοιαν, υπέρ του του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλου, για τον ρόλο του οποίου άλλωστε συστάθηκε και η προανακριτική επιτροπή. Κατά την πολιτική εκτίμηση στελεχών της συμπολίτευσης, ο συνδυασμός αυτών των δύο στοιχείων ήδη δημιουργεί μια σκιά για το τι συνέβαινε σε υψηλό κυβερνητικό επίπεδο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με τη Δικαιοσύνη, ποιοι ήταν οι ρόλοι, κατά πόσο ο κ. Παπαγγελόπουλος ενεργούσε ερήμην του Μεγάρου Μαξίμου επί των ημερών Τσίπρα και σε ποιον βαθμό όλα αυτά τα οποία εκτυλίσσονται σήμερα διαμορφώνουν μια ισορροπία τρόμου εν όψει της τελικής έκβασης και του πορίσματος της προανακριτικής επιτροπής. Οι περαιτέρω εξελίξεις προξενούν ιδιαίτερη ανησυχία στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε στο νομικό πεδίο είτε στο πολιτικό. Τι θα συμβεί, για παράδειγμα, στην περίπτωση κατά την οποία ο Δ. Παπαγγελόπουλος παραπεμφθεί σε δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο;

Τα ζητήματα τα οποία μοιραία θα προκύψουν θα έχουν να κάνουν με πολλά, όπως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει της διαδικασίας αυτής και κατά τη διάρκειά της. Οι επιλογές δεν θα είναι πολλές: είτε θα πρέπει να παράσχει πολιτική κάλυψη στον κ. Παπαγγελόπουλο είτε να πάρει αποστάσεις από τη στάση του πρώην αναπληρωτή υπουργού. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση με βάση αυτά, μείζον θέμα το οποίο ήδη αναδεικνύεται είναι το κατά πόσον θα στοιχειοθετηθεί αν ο πρώην υπουργός δρούσε αυτοβούλως ή σε συνεννόηση ή ακόμη και κατόπιν άνωθεν εντολών.

Το «δόλωμα» και τα ερωτήματα

Ενδεικτική του πώς παγιδεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις ίδιες τις επιλογές του ήταν και η κίνηση του ΚΚΕ έπειτα από την άρνηση των «Σαράφη» και «Κελέση» να καταθέσουν. Οι εκπρόσωποι του κόμματος στην Προανακριτική ζήτησαν την αφαίρεση της ιδιότητας του προστατευόμενου μάρτυρα από τα δύο πρόσωπα, ρίχνοντας ένα ακόμη δόλωμα προς την αξιωματική αντιπολίτευση για την επόμενη λάθος κίνησή της. Το μείζον ερώτημα που προκύπτει από όλα αυτά είναι γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε αυτήν την κατά προφανή τρόπο προβληματική πολιτική στάση.

Οι αποστάσεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης

Οι πολιτικές επιπτώσεις και παρενέργειες της υπόθεσης Novartis είναι φανερό ότι προβληματίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση. Σε μία περίοδο κατά την οποία ούτως ή άλλως επικρατεί νευρικότητα στο εσωκομματικό πεδίο, υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο η υπόθεση αυτή να μετατραπεί σε αστάθμητη παράμετρο με πολλαπλές επιπτώσεις και παρενέργειες. Χαρακτηριστικό ως προς τούτα είναι το γεγονός ότι ενώ ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και η ομάδα η οποία τον περιβάλλει έχουν επιλέξει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της υπόθεσης, άλλα στελέχη δεν ακολουθούν σε αυτήν την επιλογή.

Πολλοί επισημαίνουν την απόσταση που τηρεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή και άλλα πρόσωπα, τα οποία τον τελευταίο καιρό έχει βάλει στο στόχαστρο ο κ. Τσίπρας, εκτοξεύοντας έως και απειλές ή τελεσίγραφα για όσους δεν συμφωνούν με τα σχέδιά του για τον έλεγχο του κόμματος εν όψει συνεδρίου. Υπό αυτές τις συνθήκες και εν αναμονή των όσων θα εξελιχθούν στην Προανακριτική, διαγράφεται στον ορίζοντα το ενδεχόμενο να βρεθεί ο κ. Τσίπρας σε ένα καθεστώς ιδιότυπης πολιτικής μοναξιάς – ή έστω, με παρέα τον κ. Παπαγγελόπουλο, όσο και αν σήμερα προσποιείται ότι δεν τον γνωρίζει.