Φως σε μια ακόμα πτυχή της ιστορίας του ρίχνει το ΚΚΕ με την έκδοση των πρακτικών της άγνωστης μέχρι σήμερα 18ης Ολομέλειας του 1973, η οποία σηματοδοτούσε την προσπάθεια του κόμματος να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε σχέση με την προηγούμενη προβληματική εσωκομματική περίοδο Κολιγιάννη και μέσα στις δυσμενείς συνθήκες της δικτατορίας με το ΚΚΕ βαθιά «λαβωμένο» από τη διάσπαση του 1968 (12η Ολομέλεια).
Η ιδιαίτερη σημασία της 18ης Ολομέλειας πέραν του προφανούς ενδιαφέροντος που είχε καθώς προσδιόριζε την πολιτική και τα καθήκοντα του ΚΚΕ στις συνθήκες παρανομίας για την πορεία του αντιδικτατορικού αγώνα, εστιάζεται στην προετοιμασία του 9ου Συνεδρίου του κόμματος (θέσεις, πρόγραμμα και καταστατικό) που πραγματοποιήθηκε έξι μήνες αργότερα – και έναν μήνα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου -, ενώ είναι το πρώτο κομματικό σώμα που φέρει τη «σφραγίδα» του νέου ηγέτη του ΚΚΕ, του Χαρίλαου Φλωράκη, ο οποίος είχε αναλάβει τα ηνία τον Δεκέμβριο του 1972 (17η Ολομέλεια).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
