Ισως η πιο διάσημη καμπύλη στην εποχή του κορωνοϊού είναι αυτή με τις δύο παραλλαγές: τη στενή με το μεγάλο ύψος, και τη χαμηλή αλλά με μεγάλο εύρος και αντίστοιχα μεγάλη κλίμακα επιρροής. Η πρώτη μας λέει ότι αν η επιδημία συγκεντρωθεί σε μικρό χρόνο, θα περάσει πιο γρήγορα, αλλά με πολλά, πάρα πολλά θύματα. Η δεύτερη μας λέει ότι αν την απλώσουμε χρονικά, μπορούμε με τα κατάλληλα μέτρα να κρατήσουμε τόσο τα περιστατικά όσο και τις απώλειες σε «αποδεκτά» επίπεδα, και οπωσδήποτε τέτοια που να μπορούν να τα αντέξουν οι υποδομές και το προσωπικό στο σύστημα υγείας. Η εξειδίκευση των παραπάνω γίνεται με μαθηματικά μοντέλα.
Το κακό είναι ότι και σ’ αυτήν την περίπτωση, όπως και σε πολλές άλλες, η φύση είναι απρόβλεπτη. Τότε λέμε ότι το σύστημα έχει μη γραμμική, δηλαδή χαοτική συμπεριφορά. Ενα μικρό επεισόδιο μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις: είναι το «Φαινόμενο της Πεταλούδας» που μας είναι ίσως πιο οικείο από τα σενάρια για την Κλιματική Αλλαγή. Αυτά και αρκετά άλλα συνοψίζει με τρόπο εύληπτο και παραστατικό ο Πάολο Τζιορντάνο στο μικρό (μόλις 93 σελίδων) βιβλίο του «Περί Μετάδοσης» που παρά τις δυσκολίες της αναταραχής των ημερών πρόλαβε και μεταφράστηκε από τα ιταλικά, με την εξαιρετική γλώσσα της Σώτης Τριανταφύλλου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
