Η νέα πυρηνική απειλή

O άνθρωπος με τον οποίο θα συναντηθεί την ερχόμενη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον ο Αλέξης Τσίπρας απειλεί τώρα να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια νέα επικίνδυνη διεθνή κρίση, με αφορμή την απόφασή του να μην αποδεχθεί την πολύκροτη συμφωνία με το Ιράν για τον περιορισμό των πυρηνικών του όπλων. Πρόκειται φυσικά για τον πολλαπλώς απρόβλεπτο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος, όπως αποκάλυψε το τηλεοπτικό δίκτυο ΝΒC, ζήτησε τον περασμένο Ιούλιο από τη στρατιωτική ηγεσία να δεκαπλασιάσει (!) το απόθεμα των αμερικανικών πυρηνικών κεφαλών με αποτέλεσμα οι έγκυροι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» να διερωτώνται σε κύριο άρθρο τους αν «είναι σε θέση να αντιληφθεί και να διαχειρισθεί υπεύθυνα τον πιο καταστροφικό πυρηνικό εξοπλισμό στον κόσμο». Ο κ. Τραμπ βέβαια, σύμφωνα με την προσφιλή του συνήθεια, κατήγγειλε το ΝΒC για διασπορά ψευδών ειδήσεων (τα γνωστά fake news) και απειλεί να ζητήσει την άρση της άδειας λειτουργίας του.

Αν συμβεί αυτό, πράγμα εξαιρετικά απίθανο, τότε ο κ. Τραμπ θα έχει ακολουθήσει το λαμπρό παράδειγμα του Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίον μπορεί τώρα να βρίσκεται σε διαμάχη με την ιστορία της απαγόρευσης των θεωρήσεων, αλλά στο παρελθόν είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για τις λαμπρές επιδόσεις του. Ας το έχει και αυτό υπόψη του ο κ. Τσίπρας στην προσπάθειά του να προβάλει τη γεωπολιτική σημασία της χώρας μας στη σημερινή συγκυρία, έστω και με απεμπόληση των παλαιών συνθημάτων περί «βάσεων του θανάτου». Καθώς σήμερα θεωρούμε την αμερικανική βάση της Σούδας ως το κύριο διαπραγματευτικό μας χαρτί για όσα διεκδικούμε στον κρίσιμο τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών. Χρειάστηκε πάντως μια «γνήσια» αριστερή κυβέρνηση (με τη βοήθεια, είναι αλήθεια, του ακροδεξιού Πάνου Καμμένου) για να μας απαλλάξει και από το άλλο κραταιό σύνθημα «Εξω οι Αμερικάνοι», που γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά.

Τώρα οι ίδιοι αυτοί Αμερικανοί απειλούν με τις ανεύθυνες ενέργειες του ηγέτη που εξέλεξαν (με τρία εκατομμύρια ψήφους λιγότερες από την αντίπαλό του) να βυθίσουν τη Μέση Ανατολή σε μια νέα επικίνδυνη κρίση διαταράσσοντας την ισορροπία που είχε επέλθει, έπειτα από 12 (!) χρόνια δύσκολων διαπραγματεύσεων με τη συμφωνία για τον έλεγχο των πυρηνικών του Ιράν. Ενας έλεγχος που με τη μη αποδοχή της παύει να υπάρχει ανοίγοντας τον δρόμο στο Ιράν να επιδοθεί και πάλι στην κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών. Για να μη μιλήσουμε για το μήνυμα που απευθύνεται με τον τρόπο αυτόν στον άλλον παρανοϊκό ηγέτη της Βόρειας Κορέας. Ολα αυτά δείχνουν πόσο αναγκαίο είναι να αναλάβει επιτέλους η Ενωμένη Ευρώπη τον ρόλο που της ανήκει (και που δεν καταφέρνει όλα αυτά τα χρόνια να διαδραματίσει) για τη διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης.