Υπηρέτριες και φτωχοδιάβολοι, φιλάνθρωπες κυρίες και ατυχήσασες νεαρές. Κινούνται μεταξύ άλλων σε χαμοκέλες στην Τούμπα, στον εξώστη του κινηματογράφου «Ηλύσια», σε μπακαλοταβέρνες, στο Λοιμοκαθαρτήριο της Καλαμαριάς. Για την ακρίβεια, κινούνταν, ζούσαν και ανέπνεαν στο δυτικό κομμάτι της πόλης στις αρχές του αιώνα αλλά και λίγες δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ζούσαν τις μικρές ζωές τους προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες ματαιώσεις τους. Στο βιβλίο «Απ’ το μπαλκόνι να φύγεις!» (εκδόσεις Κίχλη) η Μελίσσα Στοΐλη τούς δίνει φωνή μέσα από 17 ιστορίες στις οποίες δεν λείπει το χιούμορ, η λοξή ματιά αλλά και μια τρυφερότητα, χαρακτηριστικό της ενσυναίσθησης ενός ανθρώπου ευφυούς όσο και ευαίσθητου.
Η Μελίσσα Στοΐλη υπήρξε για χρόνια δημοσιογράφος γεύσης αλλά δεν είναι το μόνο είδος που έχει καταπιαστεί. Οχι μόνο δημοσιογραφικά αλλά και λογοτεχνικά καθώς πριν από έξι χρόνια περίπου κυκλοφόρησε το βιβλίο «Και διηγώντας τα… να τρως. Ιστορίες και συνταγές εδεσμάτων» (εκδόσεις Κίχλη), ένα απολαυστικό ανάγνωσμα για την ιστορία αγαπημένων ελληνικών (ή έτσι νομίζουμε) συνταγών με αναφορές στη λογοτεχνία αλλά και στο ρεμπέτικο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
