Χειμαρρώδης, προκλητικός, αντισυμβατικός ήταν πάντοτε ο λόγος του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Απλώνεται ελεύθερος εδώ σε μια καθημερινή συζήτηση επί παντός επιστητού, «κουβεντούλες, ελεύθερες, χωρίς πρόγραμμα και σκοπιμότητες», όπως τις χαρακτηρίζει ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου που αποτυπώνει χρόνια διαλόγων με την αναπληρώτρια καθηγήτρια Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πεζογράφο Σωτηρία Σταυρακοπούλου. Είναι ένα εξομολογητικό «μουχαμπέτι», κατά τη δική του φράση, «για τη ζωή μου, για το έργο μου, για τις γάτες μου, για λογοτέχνες, για φίλους, για ρεμπέτες, για γεγονότα […]. Γκουντ μπάι τώρα, πάω στο σπίτι να ταΐσω τα γατιά μου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
