Ο Ερντογάν έσπευσε να ανακοινώσει την περασμένη εβδομάδα τη μεγαλύτερη ανακάλυψη κοιτάσματος στην ιστορία της Τουρκίας, μεγέθους 320 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Πρόκειται πράγματι για μια σημαντική εξέλιξη για μια χώρα η οποία εισάγει το 99% του φυσικού αερίου που καταναλώνει. Προκειμένου, λοιπόν, να καλύψει τις ανάγκες της διαθέτει μόνο για την εξαγορά φυσικού αερίου ετησίως περί τα 12 δισ. $, συμβάλλοντας έτσι στο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Επίσης, τα τελευταία χρόνια η Αγκυρα προσπαθεί να μειώσει την εξάρτησή της από τη Ρωσία (παρά τη συμφωνία για το Turkish Stream), ενώ έχει στραφεί και στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), τώρα που είναι φθηνό, φτιάχνοντας και τις αναγκαίες υποδομές για μακροπρόθεσμη χρήση. Σε αυτό βέβαια βοηθάει και η ισχυρή σχέση που έχει αναπτύξει με τον μεγαλύτερο παραγωγό LNG παγκοσμίως, το Κατάρ.
Από εκεί και πέρα, για να βάλουμε την ανακοίνωση του τούρκου προέδρου στη σωστή της διάσταση, ορισμένες παρατηρήσεις. Οι όποιες εκτιμήσεις είναι για την ώρα επισφαλείς. Εγιναν από τον πρόεδρο μιας χώρας αντί του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας που έκανε τις ανακαλύψεις. Προφανώς γιατί ο Ερντογάν ήθελε να πάρει τη δόξα και κυρίως να αλλάξει το αρνητικό κλίμα για την τουρκική οικονομία αλλά και να αυξήσει τις προσδοκίες των συμπατριωτών του για μελλοντική ενεργειακή αυτοτέλεια της Τουρκίας. Βέβαια, ένα κοίτασμα 320 δισ. κ.μ. θα κάλυπτε τις εγχώριες ανάγκες για 7-8 χρόνια, αλλά η αίσθηση που καλλιεργεί η τουρκική κυβέρνηση είναι ότι βρισκόμαστε στην αρχή και πως θα ακολουθήσουν και άλλες ανακαλύψεις τόσο στη Μαύρη Θάλασσα όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Να σημειώσουμε εδώ ότι απαιτείται τουλάχιστον μία επιβεβαιωτική γεώτρηση για να πιστοποιηθεί το μέγεθος του κοιτάσματος. Μόλις στο πρόσφατο παρελθόν, στην περίπτωση της «Αφροδίτης» στην Κύπρο, η επιβεβαιωτική γεώτρηση το προσγείωσε περίπου στο ήμισυ από την αρχική εκτίμηση. Ως προς δε την αναστροφή του κλίματος, η υποβάθμιση εκ μέρους του οίκου αξιολόγησης Fitch, μία μέρα μετά τις ανακοινώσεις Ερντογάν, δείχνει τη δυσπιστία των αγορών και τη διστακτικότητά τους να συνεχίσουν να επενδύουν στην Τουρκία, παρά τις μεγάλες δυνατότητές της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
