Η ελάχιστη συμβολή μας

Συνεχίζουν να μας τρομάζουν όλα τα «εξωγενή». Οτιδήποτε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, να ελέγξουμε, γίνεται μια σκοτεινή απειλή που μας παραλύει. Οι αντιδράσεις μας σπασμωδικές, ανεξέλεγκτες, γινόμαστε ακυβέρνητα μπαλόνια στον άνεμο του αγνώστου. Αφηνόμαστε στα χέρια των «ειδικών», οι οποίοι δίχως καμία πιστοποίηση μας ενημερώνουν αυτοσχεδιάζοντας και σπεκουλάροντας πάνω στην πάντα σκληρή μετοχή του φόβου. Εχουμε αρχίσει να μην πιστεύουμε στα μάτια μας παρά μόνο στις φήμες. Θεωρούμε πως πάντα κάτι κρύβεται πίσω από αυτό που φαίνεται, δεν μπορεί μην υπάρχει οργανωμένο παρασκήνιο. Τις πιο πολλές φορές δεν κρύβεται απολύτως τίποτα. Η βόλτα σου στον κόσμο είναι αυτό που βλέπεις, τα χρώματα, τα σχήματα, οι άνθρωποι, ο ήλιος.

Ολα τα αντισώματά σου απέναντι στους ιούς είναι εκεί και είναι ενεργά αλλά δεν τα πιστεύεις. Προτιμάς να πιστέψεις εκείνους που σε βγάζουν άρρωστο, αδύναμο. Ενα πρόβλημα είναι η νοθευμένη ενημέρωση. Εκείνοι οι δημοσιολογούντες που πετάνε αβασάνιστα και δίχως ίχνος τεκμηρίωσης ό,τι σενάριο πιστεύουν πως θα στρέψει την προσοχή επάνω τους περισσότερο από το ίδιο το γεγονός. Αυτό είναι  πρόβλημα που αφορά από το πού και πώς ενημερωνόμαστε και πόσο σκεφτόμαστε πάνω σε αυτό που ακούμε αλλά και το πόσο έτοιμοι είμαστε να γίνουμε πελάτες στις προσωπικές φιλοδοξίες συγκεκριμένων ανθρώπων. Υπαρκτό αλλά όχι το κύριο.