Δεν είναι ασυνήθιστο ο κεντρικός χαρακτήρας σ’ ένα μυθιστόρημα πρώτης γραμμής να είναι ιερέας. Ας θυμίσω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα: το Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου (1936) του Ζορζ Μπερνανός και το Η δύναμις και η δόξα (1940) του Γκράχαμ Γκριν. (Και τα δύο κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις.) Ιερέας είναι και ο πρωταγωνιστής στο Γκίλιαντ της Μέριλιν Ρόμπινσον, με μια ουσιαστική διαφορά: ενώ οι ιερείς και στο μυθιστόρημα του Μπερνανός και σ’ εκείνο του Γκριν είναι καθολικοί, στο αντίστοιχο της Ρόμπινσον ο πρωταγωνιστής είναι προτεστάντης – και μάλιστα καλβινιστής.
Φαινομενικά, όταν πρόκειται για έργο της μυθοπλασίας οι δογματικές διαφορές, όπως και οι συγκρίσεις, μικρή σημασία έχουν, ιδιαίτερα μάλιστα για όσους δεν ανήκουν σε κανένα από τα παραπάνω δόγματα. Στην περίπτωση της Ρόμπινσον όμως έχουν τη σημασία τους. Το μυθιστόρημά της αυτό βασίζεται στο πώς η ίδια ερμηνεύει το έργο του Καλβίνου, που οι «ατσάλινες αρτηρίες του», σύμφωνα με τον ποιητή Τεντ Χιουζ, αιμοδοτούσαν την Ευρώπη κατά τη διάρκεια της Μεταρρύθμισης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
