Η αρχή της πανδημίας
Καταγράφοντας online και με κριτική ματιά την καθημερινότητα στη Γουχάν τις πρώτες ημέρες της καραντίνας, η βραβευμένη συγγραφέας Φανγκ Φανγκ προξένησε αντιδράσεις στην Κίνα. «Το Βήμα» δημοσιεύει σήμερα σε προδημοσίευση αποσπάσματα από την επερχόμενη ελληνική έκδοση του βιβλίου της, που πρόσφατα κυκλοφόρησε και στην Ευρώπη
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
«Oταν στις 20 Ιανουαρίου ο κινέζος ειδικός λοιμωξιολογίας δρ Ζονγκ Νανσάν αποκάλυψε ότι νέος κορωνοϊός μεταδιδόταν από άνθρωπο σε άνθρωπο και μαθεύτηκαν τα νέα ότι δεκατέσσερις εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας είχαν ήδη προσβληθεί από τον ιό, η πρώτη μου αντίδραση ήταν η έκπληξη, η οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε οργή. Η καινούργια αυτή πληροφορία ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με όσα είχαμε δει και ακούσει πρωτύτερα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας έλεγαν συνεχώς ότι ο ιός «δεν μεταδιδόταν από άνθρωπο σε άνθρωπο», ότι «ήταν ελεγχόμενος και μπορούσε να αποφευχθεί», ενώ κυκλοφορούσαν ακόμα περισσότερες φήμες ότι στην ουσία επρόκειτο για άλλον έναν κορωνοϊό SARS.
Oταν έμαθα ότι ο μέσος χρόνος επώασης του ιού αυτού ήταν περίπου δεκατέσσερις μέρες, άρχισα με ηρεμία να κάνω έναν κατάλογο με τους ανθρώπους με τους οποίους είχα έρθει σε επαφή τις τελευταίες δύο εβδομάδες, για να δω αν υπήρχε κάποιος κίνδυνος να έχω μολυνθεί. Το τρομακτικό που ανακάλυψα ήταν ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είχα πάει στο νοσοκομείο τρεις φορές για να επισκεφτώ άρρωστους συναδέλφους μου. Στις δύο περιπτώσεις φορούσα μάσκα, αλλά την τρίτη όχι. Στις 7 Ιανουαρίου πήγα σε μια συγκέντρωση που είχε οργανώσει ένας φίλος και μετά βγήκα για φαγητό με την οικογένειά μου. Στις 16 Ιανουαρίου ήρθε ένας τεχνικός στο διαμέρισμά μου για να εγκαταστήσει ένα καινούργιο σώμα θέρμανσης. Στις 19 του μήνα η ανιψιά μου επισκέφτηκε τη Γουχάν από τη Σιγκαπούρη και ο μεγάλος μου αδελφός με τη σύζυγό του μας έβγαλαν για φαγητό, μαζί με τον δεύτερο αδελφό μου και τη σύζυγό του. Το καλό με τις φήμες για τον SARS που κυκλοφορούσαν τότε ήταν ότι, κάθε φορά που έβγαινα έξω, φρόντιζα να φοράω μάσκα.
[…] Oταν τα έβαλα όλα κάτω, δεν μπορούσα να πω με βεβαιότητα αν είχα προσβληθεί από τον ιό εκείνη την περίοδο. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να το πάρω αντίστροφα και να μετράω τις μέρες μία μία προς τα πίσω μέχρι να περάσω τις δύο εβδομάδες. Oλο αυτό το διάστημα αισθανόμουν έντονη στενοχώρια.
Η κόρη μου επέστρεψε από την Ιαπωνία στις 22 Ιανουαρίου, μια μέρα πριν ανακοινωθεί η καραντίνα. Πήγα να την παραλάβω από το αεροδρόμιο στις δέκα το βράδυ. Εκείνη την ώρα ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν στους δρόμους καθώς και ελάχιστοι πεζοί. Oταν έφτασα στο αεροδρόμιο, όλοι όσοι περίμεναν απ’ έξω φορούσαν μάσκες – υπήρχε μια βαριά ατμόσφαιρα κι όλοι έδειχναν αγχωμένοι. Ούτε ίχνος δεν υπήρχε από την οχλοβοή, την κουβέντα και τα γέλια που συνήθως ακούγονταν. Εκείνες τις μέρες ο πανικός κι ο φόβος ήταν στο απόγειό τους στη Γουχάν. Προτού φύγω από το σπίτι, άφησα ένα διαδικτυακό μήνυμα σε μια φίλη μου λέγοντάς της ότι μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια ενός παλιού ποιήματος: «O άνεμος σφυρίζει καθώς το ψύχος καλύπτει το Γισούι». Η πτήση της είχε καθυστέρηση κι έτσι η κόρη μου βγήκε από το κτίριο των αφίξεων στις έντεκα το βράδυ.
Ο πρώην σύζυγός μου είχε πάει για φαγητό με την κόρη μου την προηγούμενη εβδομάδα. Μερικές μέρες πριν την παραλάβω από το αεροδρόμιο, με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου είπε ότι κάτι τρέχει με τους πνεύμονές του. Αμέσως θορυβήθηκα. Αν είχε προσβληθεί από τον κορωνοϊό, τότε υπήρχε μια πιθανότητα να έχει προσβληθεί κι η κόρη μου.
26 Ιανουαρίου 2020
Οσα βλέπετε από τους αξιωματούχους της Χουμπέι είναι όσα θα πρέπει να περιμένετε από τα περισσότερα κλιμάκια της Κίνας.
Σας ευχαριστώ όλους για την προσοχή και την υποστήριξή σας. Ο κόσμος της Γουχάν βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση, παρόλο που πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη ξεπεράσει τις αρχικές αντιδράσεις φόβου, αβεβαιότητας και απόγνωσης. Μπορεί να είμαστε πολύ πιο ήρεμοι απ’ ό,τι πριν από μερικές μέρες, αλλά εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε την υποστήριξη και την ενθάρρυνση όλων σας. Εδώ και λίγο καιρό, όλοι στη Γουχάν φαίνονται να βρίσκονται σε μια κατάσταση παράλυσης, φοβισμένοι, χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν – από σήμερα, όμως, φαίνεται ότι ο κόσμος αρχίζει και το ξεπερνάει αυτό. […]
28 Ιανουαρίου 2020
Ο ιός δεν κάνει διακρίσεις σε απλούς πολίτες και υψηλόβαθμους αξιωματούχους.
Επιτέλους σταμάτησε να βρέχει κι ο καιρός βελτιώνεται από χθες. Μάλιστα σήμερα βγήκε και ήλιος για λίγο. Ο ουρανός είναι καθαρός, πράγμα που συνήθως σου φτιάχνει τη διάθεση. Εχοντας, όμως, μείνει στο σπίτι για τόσο καιρό, σε κάνει να αισθάνεσαι ακόμα πιο ανήμπορος. Είναι η έκτη μέρα από τότε που επιβλήθηκαν τα μέτρα. Τις τελευταίες πέντε μέρες δόθηκε στον κόσμο η δυνατότητα να κάνει πολλές ουσιαστικές συζητήσεις – του δόθηκε επίσης η δυνατότητα να φιλονικήσει πολύ περισσότερο. Οι περισσότερες οικογένειες δεν έχουν περάσει ποτέ άλλοτε τόσο χρόνο μαζί – ειδικά εκείνες που ζουν σε πολύ μικρά διαμερίσματα. Οι περισσότεροι ενήλικοι τα καταφέρνουν και πειθαρχούν στον παρατεταμένο εγκλεισμό, αλλά τα μικρά παιδιά έχουν ανέβει στα ταβάνια – είναι βάσανο για εκείνα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ψυχολόγοι που να μπορούν να δώσουν κάποιες συμβουλές σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσει ο κόσμος της Γουχάν το πρόβλημα. Ο,τι όμως κι αν γίνει, πρέπει να υπομείνουμε τις δεκατέσσερις αυτές μέρες της απομόνωσης. Λένε ότι η εξάπλωση του ιού θα κορυφωθεί μέσα στις επόμενες δύο μέρες. Aκουσα έναν γιατρό που έλεγε: «Από τη στιγμή που έχετε φαγητό να φάτε στα σπίτια σας, μείνετε μέσα! Μη βγαίνετε έξω!». Εντάξει, λοιπόν. Ας ακολουθήσω τις εντολές του γιατρού».
Το «Ημερολόγιο της Γουχάν» κυκλοφορεί στις 5 Αυγούστου.
{SYG}Fang Fang{SYG}{TIT}Το ημερολόγιο της Γουχάν{TIT}{EKD}Εκδόσεις Anubis, σελ. 448,τιμή 17,60 ευρώ{EKD}
Σύντομο βιογραφικό
H Φανγκ Φανγκ (φιλολογικό ψευδώνυμο της Γουάνγκ Φανγκ) αποτελεί μια από τους πιο καταξιωμένους συγγραφείς της Κίνας. Ασχολείται συχνά με τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες, ενώ στο «Ημερολόγιο της Γουχάν» – το οποίο μεταφράστηκε τάχιστα στην αγγλική και στη γερμανική γλώσσα – τοποθετείται ανοιχτά ενάντια στο κατεστημένο και καλεί την κυβέρνηση της Κίνας να δώσει τέλος στη λογοκρισία του Διαδικτύου που επιβάλλει στη χώρα.

