Τον Ελγουντ Κέρτις οι γονείς του τον εγκατέλειψαν όταν ήταν μικρό παιδί. Μάνα και πατέρας, φορτωμένοι προβλήματα και προσδοκίες, έφυγαν μια νύχτα για την Καλιφόρνια καi έκτοτε κανείς δεν τους ξανάδε. Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στο Ταλαχάσι της Φλόριντα, και το μαύρο αγόρι μεγαλώνει πλέον με τη γιαγιά του, την προστατευτική Χάριετ, καθαρίστρια σε ένα τοπικό ξενοδοχείο. «Εκείνη είχε αγοράσει εκείνο τον δίσκο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ από έναν πωλητή έξω από το Ρίτσμοντ για μία πεντάρα και ήταν η πεντάρα που είχε ξοδέψει με τον χειρότερο τρόπο. Αυτός ο δίσκος είχε μόνο ιδέες». Και οι συγκεκριμένες ιδέες – εκεί πέρα, στον αμερικανικό Νότο, τότε, την περίοδο κατά την οποία ίσχυαν ακόμη οι νόμοι του Τζιμ Κρόου, δηλαδή ο φυλετικός διαχωρισμός – μπορούσαν να σε παρασύρουν σε επικίνδυνα, θανάσιμα μονοπάτια. Αυτό το ήξερε η Χάριετ από πρώτο χέρι, γιατί είχε χάσει αγαπημένους άνδρες της οικογένειάς της με ορισμένες ασήμαντες, εξωφρενικές αφορμές. Η ίδια δεν έτρεφε αυταπάτες για τη μοίρα των «νέγρων».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
