Μπορεί η 75η επέτειος από την απόβαση στη Νορμανδία να γιορτάστηκε και εφέτος με την καθιερωμένη εδώ και χρόνια λαμπρότητα, το κλίμα όμως που επικράτησε δεν ήταν το ίδιο. Και τούτο λόγω της παρουσίας του προέδρου Τραμπ, γνωστού για την αντιπάθειά του στις διεθνείς συνεργασίες και τους διεθνείς θεσμούς, καθώς η απόβαση αυτή αποτέλεσε το κορυφαίο σύμβολο αυτής της συνεργασίας, που αργότερα οδήγησε στην ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών και του ΝΑΤΟ, αλλά και μερικά χρόνια μετά της Ενωμένης Ευρώπης. Αυτή την Ενωμένη Ευρώπη που εγκαταλείπει τώρα η Βρετανία, πράξη που βρήκε την ευκαιρία να εκθειάσει ο Ντόναλντ Τραμπ κατά την επίσκεψή του στο Λονδίνο. Ενώ και στο Δουβλίνο έπλεξε το εγκώμιο της μελλοντικής ύπαρξης συνόρων μεταξύ της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, όταν είναι ακριβώς τα σύνορα αυτά που δεν θέλουν οι Ιρλανδοί, με αποτέλεσμα να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο το περιώνυμο Βrexit.
Και ενώ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Δύση είχε την τύχη να έχει επικεφαλής δύο προσωπικότητες διεθνούς διαμετρήματος, τον Γουίνστον Τσόρτσιλ και τον Φράνκλιν Ρούζβελτ (οι οποίοι σε συνεργασία με τους Σοβιετικούς κατάφεραν να κατατροπώσουν τον ναζισμό), σήμερα τέτοιοι ηγέτες δεν υπάρχουν. Ο ένας, θιασώτης του απομονωτισμού, κηρύσσει το εθνικιστικό σύνθημα του «Αmerica First» και η άλλη πελαγωμένη από μια κρίση που δεν κατάφερε να ελέγξει, έχει ήδη παραιτηθεί από προχθές, με τους διαδόχους της να εμφανίζονται χειρότεροι από αυτήν. Ενώ και ο πρόεδρος Μακρόν βλέπει τα φιλόδοξα σχέδιά του για αναγέννηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος να καρκινοβατούν λόγω της κρίσης ηγεσίας στη Γερμανία, που δεν επιτρέπει τη λειτουργία του γαλλογερμανικού άξονα. Για να μη μιλήσουμε για τα όσα θλιβερά συμβαίνουν στην Ιταλία, που έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της γενικότερης κρίσης που αντιμετωπίζουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
