Βρισκόμαστε προ των πυλών των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, που θα είναι γιορτές πρωτόγνωρες, όπως πρωτόγνωρη είναι και η χρονιά αυτή που (επιτέλους) τελειώνει. Γιορτές με περιορισμούς, χωρίς εξόδους, πιο… σπιτίσιες από ποτέ. Μέσα σε αυτό το «κεκλεισμένων των θυρών» σκηνικό, η εικόνα του αναμμένου τζακιού δίπλα στο φωτισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο φαντάζει άκρως ζεστή, δελεαστική, οικογενειακή, μια εικόνα που πράγματι παραπέμπει – όσο είναι δυνατόν – σε αληθινές γιορτές. Σε ετούτο το… ονειρικό σημείο όμως έρχεται για άλλη μια φορά η σκληρή αλλά ρεαλιστική και απαραίτητη επιστήμη να δείξει πως, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τα μεγάλα αστικά κέντρα, το αναμμένο τζάκι, όταν δεν υπάρχει λόγος να είναι αναμμένο (διότι ας μην ξεχνάμε πως κάποιοι άνθρωποι το έχουν ως μοναδικό μέσο θέρμανσης στη δύσκολη εποχή που διανύουμε), μπορεί να αποτελέσει άλλον έναν «σύμμαχο» του μεγαλύτερου αντιπάλου της δημόσιας υγείας αυτή την περίοδο, κοινώς του νέου κορωνοϊού (και όχι μόνο). Διότι, όπως δείχνει για πρώτη φορά μια νέα μελέτη με ελληνικές υπογραφές που παρουσιάζει σήμερα το Βήμα-Science, οι ρύποι που εκλύονται από την καύση του ξύλου δεν είναι απλώς επικίνδυνοι – κάτι που γνωρίζαμε – αλλά είναι ακόμα πιο τοξικοί από ό,τι πιστεύαμε, εξαιτίας μιας διαδικασίας με πρωταγωνιστή έναν… δράκουλα (της Χημείας). Το μήνυμα της μελέτης είναι σαφές προς τους κατοίκους των ήδη επιβαρυμένων με ατμοσφαιρική ρύπανση πόλεων: το τζάκι, εκτός και αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για λόγους θέρμανσης, πρέπει να παραμένει σβηστό είτε είναι γιορτή είτε όχι, αν θέλουμε να μη ρίξουμε… επιπλέον καύσιμα στη φωτιά των εχθρών της υγείας μας, όπως ο SARS-CoV-2 που απειλεί να μας κάνει «παρανάλωμα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
