Γιασμίν Λεβί: Σκιά και φως

Πάνω από τον νεροχύτη, την ώρα που έπλενε πιάτα, επισκέφθηκε η έμπνευση τη Γιασμίν Λεβί. Εκεί σκαρφίστηκε τη μελωδία για το τραγούδι «This Shadow», ένα σπαραξικάρδιο ντουέτο με τη Χαρούλα Αλέξιου, το τελευταίο ίσως ηχογραφημένο κομμάτι που θα ακούσουμε με τη φωνή της σπουδαίας ελληνίδας ερμηνεύτριας, η οποία πρόσφατα ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση. Είχε φυσικά προηγηθεί ένα ολόκληρο παιχνίδι της μοίρας. Οπως εξηγεί η δημοφιλής στη χώρα μας ισραηλινή ερμηνεύτρια: «Μεγάλωσα με τη φωνή της Αλεξίου, ήταν τόσο μεγάλο μου όνειρο το να συνεργαστώ μαζί της που δεν τολμούσα καν να ξεστομίσω αυτή την επιθυμία μου. Πριν από δέκα χρόνια περίπου είχε έρθει σε μια συναυλία μου, μιλήσαμε λίγο και από τότε διατηρήσαμε μια επαφή, γίναμε κατά κάποιον τρόπο φίλες, και πάντα μου έλεγε τι ωραία που θα ήταν να δουλέψουμε μαζί αλλά θεωρούσα ότι απλώς ήθελε να με κάνει να νιώσω καλά, δεν την έπαιρνα στα σοβαρά. Για εμένα είναι «la maestra». Πριν από έναν χρόνο, ίσως και λίγο παραπάνω, ο σύζυγός μου πρότεινε να της στείλω ένα e-mail όπου θα της ζητούσα να ερμηνεύσουμε ένα τραγούδι μαζί. Του είπα ότι φοβόμουν πως δεν θα μου απαντούσε καν, αλλά εκείνος επέμενε. Στο τέλος με έπεισε, είπα στον εαυτό μου ότι μια ζωή την έχουμε, δεν υπάρχει λόγος για τέτοιους δισταγμούς. Της έστειλα το e-mail, όμως δεν έλαβα καμία απάντηση. Δεν απογοητεύτηκα γιατί ήμουν προετοιμασμένη για αυτό το ενδεχόμενο. Λίγο καιρό μετά, αποφασίσαμε με τον άνδρα μου να κοιτάξουμε πάλι τι της γράψαμε. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε χρησιμοποιήσει λάθος e-mail address. Ξαναστείλαμε την πρόταση στη σωστή διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και σε δέκα ώρες η Χάρις είχε απαντήσει. Εστειλε ένα μακροσκελές μήνυμα όπου έλεγε ότι ήθελε να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου, αφού περνούσε από το χέρι της, όπως ήθελε και εκείνη οι άνθρωποι που θαύμαζε να πραγματοποιούν τα δικά της όνειρα».

Η Λεβί έφτιαξε το ντέμο και της το έστειλε. «»Το τραγούδι σου είναι πολύ όμορφο», μου είπε, πήρε το πλοίο, πήγε στη Σαντορίνη και το ηχογράφησε στα στούντιο Black Rock. Επέμενα να γράψει εκείνη τους ελληνικούς στίχους, ήθελα να μοιραστούμε οπωσδήποτε τη δημιουργία του. Δεν θέλαμε να μοιάζει με συνεργασία δύο έμπειρων τραγουδιστριών. Θέλαμε να ακούγεται σαν να μιλάνε δύο παλιές φίλες που μοιράζονται στιγμές της ζωής τους. Συνειδητοποίησα αρκετό καιρό μετά πόσο μεγάλο είναι το δώρο που μου χάρισε». Η ανακοίνωση της Αλεξίου που στενοχώρησε τους θαυμαστές της είχε την ίδια επίδραση και στη συνάδελφό της. «Βρισκόμασταν σε τακτική επικοινωνία, με κάλεσε και στο σπίτι της στην Ελλάδα, περάσαμε πολύ όμορφα. Οταν δήλωσε επισήμως ότι θα σταματήσει να τραγουδάει στενοχωρήθηκα πολύ, μάλιστα μερικές ημέρες μετά έβαλα ξαφνικά τα κλάματα όταν συνειδητοποίησα τι ακριβώς είχε συμβεί. Για εμάς τους καλλιτέχνες το τραγούδι είναι η ζωή μας. Νομίζω ωστόσο ότι το είχε σκεφτεί καλά, πένθησε, το φιλοσόφησε και αποφάσισε να αποδεχθεί την κατάσταση. Ισως είναι πιο εύκολο να πάρεις μια τέτοια απόφαση όταν έχεις αφήσει τόσο σημαντικό έργο που έδωσε νόημα στη ζωή τόσων ανθρώπων. Πιστεύω βέβαια πως θα παραμείνει ενεργή καλλιτεχνικά, ίσως βαδίζοντας σε άλλα μονοπάτια».

Ευεργετικό pause

Τους τελευταίους μήνες η πανδημία ανάγκασε τη Λεβί να ρίξει τελείως τους ρυθμούς της ζωής της. «Μιλάω με πολλούς ανθρώπους για τους οποίους το lockdown ήταν μια πολύ δύσκολη και θλιβερή κατάσταση. Για εμένα ήταν μία από τις ομορφότερες περιόδους στη ζωή μου. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ταξιδεύω συνεχώς για συναυλίες. Εχω δύο παιδιά τα οποία ζούσαν διαρκώς εν αναμονή της επόμενης επιστροφής μου. Βρήκα τον χρόνο να δω ποια είμαι ως άνθρωπος, όχι ως τραγουδίστρια, και να πάρω μια γεύση τού πώς είναι η κανονική ζωή χωρίς τη στήριξη του κοινού, την οποία οι καλλιτέχνες έχουμε τόσο ανάγκη. Κατάφερα επίσης να γίνω μητέρα. Κάθε μέρα μαγειρεύω ή φτιάχνω γλυκά, είδα τα παιδιά μου να ηρεμούν ημέρα με την ημέρα. Είχα την ευκαιρία να χαζέψω ξανά τα δέντρα, τα λουλούδια και τα πουλιά. Ηταν ένα δώρο αυτή η παύση, όσο γελοίο κι αν ακούγεται αυτό δεδομένων των συνθηκών. Παράλληλα, κατάφερα να ολοκληρώσω την ηχογράφηση δύο άλμπουμ». Για το ένα από αυτά η μελαχρινή ντίβα συνεργάστηκε με τον Γκιλ Σοχάτ, «έναν καταπληκτικό πιανίστα και εξαιρετικό συνθέτη. Πρόκειται για τραγούδια για φωνή και πιάνο. Είναι σίγουρα μια από τις ωραιότερες δουλειές που έχω κάνει. Ο άλλος δίσκος, με επιρροές από τη φλαμένκο μουσική, είχε κατά το ήμισυ ηχογραφηθεί στην Ισπανία προ κορωνοϊού και τώρα είναι πια έτοιμος. Απείχα από τη δισκογραφία για επτά χρόνια. Ενας παραγωγός μού είχε πει κάτι πολύ σοφό, ότι ένας δίσκος πρέπει να κυκλοφορεί μόνο όταν έχεις κάτι να πεις, και αυτή η σκέψη μού άλλαξε τη ζωή, εξ ου και περίμενα να έρθει η σωστή στιγμή. Επρεπε να αποκτήσω κι άλλες εμπειρίες, είχα μια αποβολή, βίωσα απώλειες. Η τέχνη μας τροφοδοτείται από τη ζωή μας». Τη ρωτάω αν παρ’ όλα αυτά της έχουν λείψει οι ζωντανές εμφανίσεις. «Οχι. Νομίζω πως έχω αρχίσει να έχω πρόβλημα. Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο για μια τηλεοπτική σειρά πριν από τρία χρόνια. Πρόκειται για αστυνομικό σίριαλ, θα παίξω κιόλας σε αυτό μια λεσβία εγκληματία και με συνεπήρε αυτή η διαδικασία. Πιστεύω ότι θα σοκαριστεί πολύς κόσμος με την παρουσία μου εκεί, ειδικά η μητέρα μου. Δεν μου έχουν λείψει ωστόσο πολύ οι συναυλίες, αφενός διότι τραγουδάω όλο αυτό το διάστημα, έστω και στο στούντιο, αφετέρου γιατί είμαι σε επαφή με τους θαυμαστές μου μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και έχω σταθερή επικοινωνία μαζί τους».