«Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι το πιο ερημικό. Εφήμερο. Ολοι οι εκτελεστές φευγαλέοι». Και όμως. Οσο κι αν πίστευε σε αυτή τη φράση που ο ίδιος είχε πει τόσο τη διέψευσε με την παρουσία του. Ο Δημήτρης Χορν μόνο «εφήμερος» και «φευγαλέος» δεν αποδείχτηκε για το θέατρο.
Εφέτος που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του – 9 Μαρτίου 1921 -, το όνομα και η τέχνη του παραμένουν ζωντανά με έναν ξεχωριστό τρόπο. Ισως γιατί η μορφή του είχε κάτι το ακαταμάχητα γοητευτικό και το ταλέντο του μια σπάνια διαχρονία. Αυστηρός αλλά και οικείος, απόμακρος αλλά και χαριτωμένος, διέσχισε τη ζωή με έναν τρόπο σαρωτικό. Και δεν πάλιωσε ποτέ. Το αναμφισβήτητο ταλέντο του, που διοχετεύτηκε στο σανίδι και στη μεγάλη οθόνη, συνδυάστηκε με μια ισχυρή προσωπικότητα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
