Φτου ξελευθερία!

Ολοένα και περισσότερα βήματα ελευθερίας γίνονται πια για να επιστρέψουν οι ζωές μας σε μία, μικρή έστω, κανονικότητα, έπειτα από ένα παρατεταμένο lockdown που διήρκεσε σχεδόν έξι μήνες και που, για να μη γελιόμαστε, δεν τηρήθηκε ποτέ.

Δεν θα μπω στη συζήτηση για το πινγκ πονγκ των ευθυνών που παρακολουθούμε να τεκταίνεται ανάμεσα στους εκπροσώπους των πολιτικών δυνάμεων στα τηλεοπτικά πάνελ (και όχι μόνο). Ούτε βέβαια θα μείνω στις παραληρηματικές απόψεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί – τόσο για το μείγμα των μέτρων όσο και για τις διαφωνίες των επιστημόνων – από τους πάσης φύσεως δικαστές του καναπέ και τους «ειδήμονες» που με την ευκολία του πληκτρολογίου τους αραδιάζουν εξυπνακισμούς στα social media. Ταμείο άλλωστε θα κάνουμε αργότερα. Γιατί ακόμα και τούτη την ώρα εκατοντάδες συνάνθρωποί μας δίνουν τη δική τους μάχη από τις Εντατικές των νοσοκομείων και το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους σεβαστούμε.

Θα σταθώ, όμως, στη λαχτάρα που διαπιστώνω να διακατέχει τους γύρω μου που ρωτούν, εύλογα, «πότε θα τελειώσουμε με τον εφιάλτη»! Από τους μονίμως…«κουρασμένους» που μπορεί να πήγαιναν και σε κανένα κορωνοπάρτι κι ας είχαν κοκκινίσει τα νοσοκομεία. Μέχρι τους συμπολίτες μας που τήρησαν την καραντίνα μέχρι κεραίας και σεβάστηκαν τον διπλανό τους,
μένοντας – ξανά – στο σπίτι και περιμένοντας (πολλοί από αυτούς ακόμη και σήμερα) τη σειρά τους για να εμβολιαστούν έχοντας ολόκληρους μήνες να δουν γονείς και παιδιά. Ολοι τους, σε κάθε περίπτωση, έχουν δικαίωμα να ζητούν τις ζωές τους πίσω. Με την επιθυμία να περάσουν ένα καλύτερο Πάσχα σε σχέση με πέρυσι – κι ας μην είναι και στο χωριό – και ένα ακόμα καλύτερο καλοκαίρι. Επ’ αυτού,
σε εβδομαδιαία βάση συνεχίζουμε να παρακολουθούμε στην καθιερωμένη ενημέρωση του υπουργείου Υγείας κρίσιμες ημερομηνίες, νέες ανακοινώσεις για το λιανεμπόριο, τον χώρο της εστίασης, τα σχολεία, τον τουρισμό και άλλες δραστηριότητες και όπως φαίνεται έτσι θα πορευτούμε.

Αυτό που δεν έχουμε ακούσει, βέβαια, και
παραμένει το μεγάλο επίδικο, είναι αν και πότε θα απαλλαγούμε από τον ιό, που δεν χαρίζεται σε κανέναν. Που δεν γνωρίζει από σύνορα, ούτε και από ηλικίες. Η υγειονομική κρίση ανέτρεψε τα πάντα, ας μη γελιόμαστε. Μας προξένησε φόβο, ανασφάλεια. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Είμαστε και θα είμαστε αντιμέτωποι με μια πολύ μεγάλη δυσκολία και θα πρέπει να δούμε την κρίση ως ευκαιρία. Αναδυόμενοι, να χτίσουμε νέα θεμέλια για την αρχή μιας καινούργιας εποχής. Και βγαίνοντας δυνατοί και υγιείς να φωνάξουμε, όπως κάναμε παιδιά: «Φτου ξελευθερία», για όλους!