«Ευγενής άμιλλα και αθλητικό πνεύμα»

Ο αθλητισμός βοηθάει τον άνθρωπο σε κάθε ηλικία να αποκτήσει καλύτερη φυσική κατάσταση, ισορροπημένη ψυχική υγεία και ισχυρότερες πνευματικές δεξιότητες.

Είμαστε τυχεροί που στην πόλη μας, δίπλα στο σχολείο μας, λειτουργεί το Κολυμβητήριο, έδρα του Ναυτικού Ομίλου Χανίων. Ο ΝΟΧ ιδρύθηκε το 1933 από καταξιωμένους Χανιώτες. Την περίοδο 1940-47 έμεινε ανενεργός εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπήρξε και μια δεύτερη διακοπή της λειτουργίας του κατά την περίοδο 1957-60. Το 1964 απέκτησε κολυμβητήριο ολυμπιακών διαστάσεων με θαλασσινό νερό, το δεύτερο κολυμβητήριο στην Ελλάδα. Σήμερα διαθέτει επτά τμήματα: τεχνικής, καλλιτεχνικής, κλασικής κολύμβησης, υδατοσφαίρισης (πόλο), κανόε καγιάκ, ιστιοπλοΐας και υποβρύχιων αθλημάτων.

Απόδειξη της βαρύτητας του ιστορικού σωματείου του Ναυτικού Ομίλου Χανίων στον υγρό στίβο είναι οι πολλές επιτυχίες των αθλητών του, με πιο πρόσφατες εκείνες της Αννας Ντουντουνάκη και του Απόστολου Παπαστάμου. Επίσης, το πόλο συγκαταλέγεται στην 4η θέση όλων των εποχών σε συγκομιδή τίτλων! Με 48 τίτλους και πιο πρόσφατο τον περσινό στην κατηγορία των Κ15 (παίδων), είναι μακράν το πρώτο επαρχιακό σωματείο και βρίσκεται πίσω μόνο από Βουλιαγμένη, Ολυμπιακό και Εθνικό.

Αθλητές του πήραν μέρος σε Ολυμπιάδες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με επιτυχία, τόσο στην κατηγορία ανδρών όσο και γυναικών.

Ενα μακρινό καλοκαίρι

Οπως εξομολογείται ο κ. Ηλίας Μαχαίρας, καθηγητής Φυσικής Αγωγής του σχολείου μας, διακεκριμένος πολίστας και προπονητής της ομάδας υδατοσφαίρισης των Χανίων, Α1 κατηγορίας, «στην οικογένεια του ΝΟ Χανίων βρίσκομαι περίπου 45 χρόνια είτε ως αθλητής είτε ως προπονητής. Στην πισίνα ήρθα μόνος μου ένα αρκετά μακρινό καλοκαίρι περίπου στην ηλικία των 6 ετών, σε μια εποχή που η πισίνα λειτουργούσε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Περνούσα απ’ έξω, μπήκα μέσα, μου μίλησε ο πρώτος μου μετέπειτα προπονητής (Γιώργος Κλεινάκης, καθηγητής Φ.Α.) και δεν έφυγα ποτέ. Το Κολυμβητήριο σημαίνει τόσο πολλά για την πόλη μας. Είναι συνυφασμένο με την τοπική ζωή για πάνω από 50 χρόνια και καθημερινά αθλούνται γύρω στους 1.000 αθλητές και αθλήτριες. Εχει μεγαλώσει γενιές παιδιών δημιουργώντας όχι απλώς καλούς αθλητές αλλά καλούς πολίτες. Πολίτες μιας κουλτούρας που είναι η έκφραση των ιδανικών, των συμπεριφορών και των αντιλήψεων μιας ομάδας μέσα από τον υγιή ανταγωνισμό. Για τα οφέλη θα μπορούσαμε να γεμίσουμε πολλές σελίδες. Η ενασχόληση με τα αθλήματα του υγρού στίβου χαρακτηρίζεται από πάρα πολλούς ιατρούς και παιδαγωγούς ως ο ιδανικότερος τρόπος άθλησης που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση της υγείας (ψυχικής και σωματικής) και τη σωματική ανάπτυξη των παιδιών και των νέων. Εχει ελάχιστους τραυματισμούς, δεν επιβαρύνει το μυοσκελετικό σύστημα κατά την αναπτυξιακή ηλικία του παιδιού, ενώ παράλληλα γυμνάζει όλο το σώμα και το καρδιαγγειακό σύστημα. Τέλος, δεν πρέπει να παραλείψουμε ένα πολύ σημαντικό όφελος, τη γνώση αποφυγής του πνιγμού, ο οποίος συγκαταλέγεται στις βασικές αιτίες θανάτου παιδιών από ατύχημα στην Ελλάδα!».

Τίποτα δεν χαρίζεται

Στο ερώτημα «Τι απαιτεί ένας προπονητής από τους αθλητές του, ιδιαίτερα σε επίπεδο πρωταθλητισμού;» ο κ. Μαχαίρας απαντά: «Το πόλο προάγει την ευγενή άμιλλα και καλλιεργεί το αθλητικό πνεύμα. Οι αθλητές μαθαίνουν την ομαδικότητα και λειτουργούν για το κοινωνικό συμφέρον. Σε ό,τι αφορά τον πρωταθλητισμό, προσωπικά πιστεύω ότι τίποτα δεν χαρίζεται και χρειάζεται δουλειά για να φτάσεις στην κορυφή. Αυτό βέβαια πρέπει να γίνει μέσα από την ομάδα και να καταλάβει ο αθλητής ότι το εμείς είναι πάνω από το εγώ. Ολοι να ξέρουν ότι είναι μέλη του συνόλου ανεξαρτήτως ικανοτήτων. Χρειάζεται αυτοπειθαρχία και επίγνωση της σημασίας της καλής προετοιμασίας. Οι αθλητές πρέπει να μαθαίνουν από τα λάθη τους και να δέχονται την εποικοδομητική κριτική ως εργαλείο προόδου. Τέλος, να αναπτύσσουν μια αίσθηση δικαίου και μια αυτοπεποίθηση που δεν βασίζεται στο δεκανίκι του εγωισμού».

Ως αθλήτριες και αθλητές του υγρού στίβου και έχοντας εμπειρία αρκετών χρόνων, πιστεύουμε ότι το Κολυμβητήριο έχει σημαντικό αντίκτυπο στις ζωές μας, μιας και κατοικούμε σε νησί. Παρότι υπάρχουν περιορισμένες δυνατότητες άθλησης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εγκαταστάσεις του Κολυμβητηρίου είναι σοβαρά, πολλά παιδιά επιλέγουν τον υγρό στίβο, γιατί εκτός του ότι αποτελεί τον καλύτερο τρόπο άθλησης, μαθαίνουμε στην πειθαρχία, στην επιμονή, στην επίτευξη στόχων από νωρίς, αξίες που μας προετοιμάζουν κατάλληλα για τη μετέπειτα ζωή μας. Με την πανδημία στερηθήκαμε τη δυνατότητα προπόνησης για κάποιο χρονικό διάστημα, κάτι που μας έκανε να νιώσουμε «έξω από τα νερά μας». Ομως, ευτυχώς, ξαναγυρνώντας στην πισίνα, προσπαθούμε να επανέλθουμε με αισιοδοξία και προπάντων με χαρά και καλή διάθεση.

Δεν έχει ηλικία το δικαίωμα στη μόρφωση

Είναι δύσκολο να αλλάξουμε παγιωμένες αντιλήψεις αλλά όχι αδύνατο. Προς αυτή την κατεύθυνση παράδειγμα αποτελούν δεκάδες γυναίκες στη χώρα μας που διεκδικούν το δικαίωμα στη μόρφωση ανεξαρτήτως ηλικίας. Οντας ήδη μητέρες ή γιαγιάδες κάθονται ξανά στα θρανία αναζητώντας τη γνώση που στερήθηκαν και ενισχύοντας την αυτοεκτίμησή τους.

¬
Μιλήσαμε με την κυρία Στέλλα, 75 ετών, που τελείωσε το σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και φοιτά στην Α’ τάξη του Εσπερινού Λυκείου.
{ERT}Γιατί αναγκαστήκατε να σταματήσετε το σχολείο όταν ήσασταν μικρή; {ERT}
«Ημουν δυσλεκτική κι εκείνη την εποχή δεν γνώριζαν τι σημαίνει αυτό ούτε οι γονείς ούτε οι καθηγητές, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βοηθηθώ, για να μάθω, και δεν υπήρχαν τρόποι και μέθοδοι για να ξεπεράσω το πρόβλημα αυτό. Αφού “δεν έπαιρνα τα γράμματα”, όπως έλεγαν, αναγκάστηκα να σταματήσω το σχολείο. Αργότερα παντρεύτηκα και η οικογένεια έγινε η προτεραιότητά μου».

{ERT}Τι σας προσφέρει σήμερα το σχολείο;{ERT}
«Ηταν ένα όνειρο που είχα από μικρή κι έγινε πραγματικότητα, να αποκτήσω μόρφωση και γνώσεις που δεν είχα. Είναι δύο αρετές που δεν είχα την τύχη να αποκτήσω σε νεαρή ηλικία, όταν πήγαινα ακόμη σχολείο, και αποφάσισα ότι ποτέ δεν είναι αργά. Στο σχολείο είμαι ευτυχισμένη, δεν θέλω να τελειώσει αυτό το όμορφο ταξίδι. Ξανανιώθω όπως όταν ήμουν νέα και μου ξυπνούν πολύ όμορφες και ευχάριστες αναμνήσεις».

¬
Στις ερωτήσεις μας απάντησε και η κυρία Χρυσούλα, 35 ετών.
{ERT}Γιατί αναγκαστήκατε να σταματήσετε το σχολείο; {ERT}
«Διότι γέννησα τη μεγάλη μου κόρη αλλά επίσης νομίζω πως όταν είσαι μικρός δεν έχεις την ωριμότητα και κάποιον στόχο ή κίνητρο. Είναι σημαντικό να καταλάβεις όσο είσαι μικρός πόσο σπουδαίο είναι το σχολείο για τη μετέπειτα ζωή σου, όπως και το να βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε. Ολοι μπορούμε, θέληση χρειαζόμαστε!».
{ERT}Τι σας προσφέρει το νυχτερινό Επαγγελματικό Λύκειο;{ERT}
«Μου δίνει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω κάποιους στόχους που είχα αφήσει στη μέση και καινούργιους που έθεσα στην πορεία αυτής της όμορφης διαδρομής. Εχω την ευκαιρία να νιώσω ότι κάτι προσφέρω στον εαυτό μου και εξελίσσομαι.Επέλεξα να συνεχίσω, γιατί η μάθηση και η γνώση δεν σταματούν ποτέ, δεν έχουν όρια ηλικίας και νιώθεις γεμάτος και περήφανος μαθαίνοντας νέα πράγματα που σε δυναμώνουν ψυχικά και νοητικά. Νιώθω χαρούμενη για τον εαυτό μου που μπορώ και αντλώ γνώσεις, συναναστρέφομαι με άλλα άτομα διαφορετικά και μπορώ να εξισορροπώ το σχολείο με τις υποχρεώσεις του σπιτιού».