Με μια ολική επαναφορά στις μεθόδους και στις πρακτικές του 2015 η κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας αποδύονται πλέον σε μια ύστατη προσπάθεια εκλογικής διάσωσης.
Επειτα από μία τριετία κατά την οποία ο Πρωθυπουργός είχε μεταβληθεί στο αγαπημένο παιδί του Βερολίνου και των Βρυξελλών, εφαρμόζοντας ό,τι του ζητήθηκε και υποδυόμενος τον μεταρρυθμιστή, σήμερα καταφεύγει σε αυτό που γνωρίζει καλύτερα: στην καλλιέργεια της έντασης, στα παιχνίδια με σενάρια ρήξης και στην απειλή της αποσταθεροποίησης, με μοναδικό γνώμονα τη διατήρηση κάποιων αξιοπρεπών ποσοστών στις επικείμενες εκλογές.

Καλλιεργούν προσδοκίες

Ετσι για μία ακόμα φορά ο Αλ. Τσίπρας καλλιεργεί προσδοκίες σε πολλά επίπεδα, περιγράφει τον εαυτό του ως καταλύτη αλλαγών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και επενδύει στα σενάρια πολιτικής αναστάτωσης στο εσωτερικό της χώρας. Στο επίκεντρο της νέας αυτής προσπάθειάς του βρίσκεται το φλέγον θέμα της περικοπής των συντάξεων.
Κατ’ αντιστοιχία με τη διαπραγμάτευση του 2015 με αντικείμενο το Μνημόνιο που θα έσκιζαν, ο Αλ. Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σπεύδουν σήμερα να προκαταλάβουν εξελίξεις. Και ασχέτως της τελικής έκβασης των συζητήσεων με τους δανειστές και των αποφάσεων του Eurogroup, παρουσιάζονται αποφασισμένοι να μην εφαρμόσουν τις περικοπές, οι οποίες ισοδυναμούν με εκλογική πανωλεθρία.

Παλιά μου τέχνη, κόσκινο…

Κατά τα όσα μεταφέρουν στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ό,τι και αν συμβεί, η μείωση των συντάξεων δεν πρόκειται να περιλαμβάνεται στο υπό κατάρτιση προσχέδιο του προϋπολογισμού. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με εκλογική καταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ και υπό αυτήν την έννοια ο κ. Τσίπρας θα προτιμήσει το σενάριο της ρήξης, το οποίο θα του έδινε και αφορμή για διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς εμφάνισης στις εκλογές, αλλά και τη δυνατότητα να υπονομεύσει το έργο της επόμενης κυβέρνησης, η οποία σε μια τέτοια περίπτωση θα βρισκόταν αντιμέτωπη με τις περικοπές.
Στο πλαίσιο αυτό, όλες οι μέθοδοι και «τεχνικές» της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης επανέρχονται. Ασαφείς δηλώσεις του Πρωθυπουργού, σενάρια με διαφορετικές εκδοχές, διαρροές έως και ψευδή δημοσιεύματα μέσω επίσημων διαύλων, όπως το ΑΠΕ, το οποίο την προηγούμενη Παρασκευή μετέδωσε ότι οι δανειστές πλέον συζητούν για ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις και ούτε καν για αναβολή, έχοντας μάλιστα ενημερώσει σχετικά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Σκοπιανό, Προσφυγικό και κάλπες
Κατά τον τρόπο αυτόν, ο κ. Τσίπρας στρώνει τον δρόμο προς τις εκλογές, ενώ για πρώτη φορά ο ίδιος έχει δηλώσει σαφώς ότι, αναλόγως των εξελίξεων, ενδέχεται να διεξαχθούν νωρίτερα από το φθινόπωρο του 2019.
Σύμφωνα με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με το κλίμα που καλλιεργείται οι παράμετροι που θα κρίνουν τις τελικές αποφάσεις για τον χρόνο κατά τον οποίο θα στηθούν οι κάλπες είναι τρεις:
l Η «διαπραγμάτευση» για τις συντάξεις.
l Οι εξελίξεις στο θέμα των Σκοπίων.
l Οι εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε ό,τι αφορά το Προσφυγικό.
Κατά μία εκδοχή, ο κ. Τσίπρας προετοιμάζεται να συμπεριλάβει όλα αυτά τα ζητήματα σε μια συνολική, παρασκηνιακή, διαπραγμάτευση. Γνωρίζοντας ότι ειδικά στο Βερολίνο υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την οριστική επίλυση της εκκρεμότητας στο θέμα της πΓΔΜ και για το Μεταναστευτικό, θα διεκδικήσει την ευνοϊκή λύση στο θέμα των συντάξεων, προσφέροντας ανταλλάγματα στο θέμα των επανεισδοχών και υποσχόμενος την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή. Αναλόγως της επιτυχίας σε αυτή τη διαπραγμάτευση, θα λάβει και τις αποφάσεις του για τον χρόνο των εκλογών.

Ευρωπαϊκό προφίλ χωρίς αντίκρισμα

Παράλληλα, ο Πρωθυπουργός θα καταβάλει προσπάθειες για την καλλιέργεια ενός προφίλ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εν όψει ευρωεκλογών θα θελήσει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ηγέτη του μετώπου κατά της Ακροδεξιάς, κάτι που πάντως ήδη συναντά προβλήματα.
Οπως φάνηκε και από την άδεια αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου στην οποία μίλησε την προηγούμενη εβδομάδα, η αξιοπιστία του έλληνα πρωθυπουργού έχει υποχωρήσει σε απογοητευτικά επίπεδα. Οπως δε επισημαίνουν ακόμα και κορυφαία κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι φιλοδοξίες αυτές του κ. Τσίπρα ελάχιστες πιθανότητες υλοποίησης συγκεντρώνουν, για πολύ συγκεκριμένους λόγους.
Κατ’ αρχάς, επειδή η Αριστερά σε όλα τα κράτη-μέλη μάλλον οδεύει προς μια απογοητευτική εμφάνιση στις ευρωεκλογές. Επιπλέον, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας θεωρείται από τις αριστερές δυνάμεις persona non grata.
Και επίσης, οι ελπίδες για διαμόρφωση ενός μετώπου με τη συνεργασία σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων είναι περιορισμένες, είτε λόγω περιορισμένης αξιοπιστίας του κ. Τσίπρα είτε επειδή σχεδόν σε όλα τα κράτη-μέλη τα κόμματα του χώρου καταφεύγουν σε μια πολιτική στροφή εξαιτίας της φθοράς τους, κυρίως λόγω του προσφυγικού ζητήματος.

Φρένο στα προσωπικά παιχνίδια από το κόμμα

Η υποτιθέμενη στροφή του Αλ. Τσίπρα προς τη Σοσιαλδημοκρατία ακυρώνεται και στο εσωτερικό εν τη γενέσει της, όχι μόνο λόγω της αδυναμίας του ιδίου να εμπεδώσει μία άλλη σκέψη και πρακτική από αυτή με την οποία έχει γαλουχηθεί πολιτικά.
Οι εσωτερικές διαφωνίες στον ΣΥΡΙΖΑ ως προς μία τέτοια στροφή είναι γνωστές και εκπεφρασμένες, ενώ την ίδια στιγμή ο σκληρός κομματικός πυρήνας αντιλαμβάνεται όλη τη σχετική φιλολογία ως ένα προσωπικό πολιτικό παιχνίδι του Πρωθυπουργού.
Φρένο σε τέτοια σχέδια αναμένεται ότι θα τεθεί μέσω κομματικών διαδικασιών, οι οποίες ήδη δρομολογούνται.
Για το τέλος του μηνός προγραμματίζεται μία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, όπου αναμένεται ότι θα τεθεί και το ζήτημα της διεξαγωγής προγραμματικού συνεδρίου.
Οπως έχει ήδη τεθεί από στελέχη με ισχυρά κομματικά ερείσματα όπως ο Νίκος Φίλης, το συνέδριο θα πρέπει να διεξαχθεί έως το τέλος του έτους και σε αυτό θα πρέπει να υπάρξουν αποφάσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα οδεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ προς τις εκλογές, το αν θα επιδιώξει συνεργασίες και με ποιους, αλλά κυρίως προκειμένου να προχωρήσει μια αναδιοργάνωση, όπως λένε, στο εσωτερικό του κόμματος.
Χωρίς να σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας σε αυτή τη φάση αναμένεται να αντιμετωπίσει εσωκομματικά προβλήματα ή σοβαρές αμφισβητήσεις, μια τέτοια διαδικασία αντιμετωπίζεται από τον κομματικό πυρήνα ως αφορμή ώστε να δοθούν κάποια μηνύματα στην ηγεσία. Κυρίως δε στις επιλογές του κ. Τσίπρα να λαμβάνει αποφάσεις σε έναν κλειστό κύκλο συνεργατών και εμπίστων, αλλά και στην απόπειρά του να αποδώσει ευθύνες για κυβερνητικές αβελτηρίες σε άλλους.